prawnik, czołowy polski pływak lat pięćdziesiątych, wielokrotny mistrz i rekordzista Polski, olimpijczyk z Helsinek (1952).
Urodzony 29 grudnia 1933 w Warszawie, absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego (magister praw). Pływak (specjalista w stylu dowolnym), reprezentant klubów wrocławskich: Sparty – Ogniwa (1950-1955) i Ślęzy (1956-1958). Wszystkie sportowe osiągnięcia zawdzięcza opiece trenerskiej małżonków: Alfredy (właśc. Elfride Böhm) i Zdzisławowi Naborczykom. 10-krotny mistrz Polski: 100 m dow. (1952, 1954, 1955, 1956), 200 m dow. (1952, 1953, 1955, 1956), 400 m dow. (1955, 1956). 15-krotny rekordzista Polski (basen 25 m): 50 m dow. – 27,0 (3.03.1952 Wrocław), 100 m dow. -1.00,2 (24.02.1952 Wrocław), 1.00,1 (7.08.1952 Siemianowice), 59,8 (12.10.1952 Wrocław), 58,8 (15.03.1953 Wrocław), 58,6 (15.11.1953 Poznań), 58,4 (22.07.1954 Warszawa), 58,4 (1955), 58,1 (19.08.1956 Varberg); 200 m dow. – 2.16,7 (16.03.1952 Wrocław), 2.15,7 (24.05.1952 Warszawa), 2.13,3 (17.05.1953 Wrocław), 2.10,3 (27.03.1955 Poznań), 2.10,2 (6.08.1956 Warszawa); 100 m mot. – 1.08,8 (1954).
Zmarł 7 września 2021 roku we Wrocławiu.
*1952 Helsinki: pływanie, 4×200 m dow. – 5 m. w przedb. (6 zesp.) z czasem 9.13,7, odp. z konk. (zw. USA – 8.31,1) Partnerami w sztafecie byli: J. Boniecki, G. Gremlowski i J. Lewicki.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 352 (tu brak danych biograficznych); Pawlak, Olimpijczycy, s. 266; Waśko, Krótki basen, s. 3, 4, 5, 13; Kronika Sportu,s. 965, 966; Tuliszka, 80 lat PZP, s. 111, 132.
