przedsiębiorca, mistrz i rekordzista Polski w skoku wzwyż, zdobywca brązowego (1992) i srebrnego (1996) medalu olimpijskiego w Barcelonie i Atlancie.
Urodzony 25 lipca 1969 w Stalowej Woli (od 1975 zamieszkały w Łodzi), syn absolwenta SGPiS, Algierczyka Mamara Benabesa i absolwentki Wydziału Chemii Uniwersytetu Łódzkiego Teresy Partyki, ukończył XXVI Liceum Ogólnokształcące w Łodzi (1988), lekkoatleta (192 cm, 71 kg ) ŁKS Łódź (1984 -1999 ) i Skry Warszawa (2000) specjalizujący się w skoku wzwyż (najpierw pod opieką Marka Maciejewskiego, a od 1984 Edwarda Hatali). Jak wielu innych młodych chłopców chciał zostać piłkarzem, ale za bardzo wyrósł i bardziej nadawał się do lekkoatletyki. Pod opieką nauczyciela wf Mirosława Guzka wystartował po raz pierwszy w bardzo popularnym szkolnym czwórboju lekkoatletycznym organizowanym pod patronatem „Świata Młodych” (gazeta harcerska odegrała ogromną rolę w popularyzacji królowej sportu w Polsce). Talent, pracowitość, właściwa opieka trenerska sprawiły, że w latach dziewięćdziesiątych, przez kilkanaście sezonów należał do najlepszych skoczków świata (zakończył karierę niespodziewanie tuż przed igrzyskami w Sydney).
7-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1989-1998 (7 startów, 3 zwycięstwa indywidualne), 3-krotny rekordzista kraju (2.36, 2.37, 2.38) i 12-krotny mistrz Polski w tej konkurencji (1989-2000). Także 3-krotny mistrz Polski w hali (1990, 1991, 1993). Rekord życiowy: 2.38 (18 sierpnia 1996 Eberstadt). Sukcesy międzynarodowe rozpoczął od mistrzostw świata juniorów (1986, 1988), podczas których, w Sudbury (1988) wywalczył złoty medal (2.28). Był także mistrzem Europy juniorów w Birmingham (1987), gdzie wygrał wynikiem 2.19. A oto medalowe miejsca w innych poważniejszych zawodach seniorów: 4-krotny uczestnik mistrzostw świata, gdzie zajął – 2. msc w 1993 w Stuttgarcie (2.37), 3. msc w 1995 w Goeteborgu (2.35) i 2. msc w 1997 w Atenach (2.35).
W HMŚ w Sewilli (1991) zdobył srebrny medal z wynikiem 2.37. Z trzech startów w mistrzostwach Europy (1990, 1994, 1998) przywiózł srebrny medal z Helsinek (1994), gdzie skoczył 2.33 i medal złoty i tytuł mistrza Europy z Budapesztu (1998), gdzie wygrał z wynikiem 2.34. Triumfował także w finale Pucharu Europy w Rzymie (1993) ze skokiem 2.30 i dwa razy też był mistrzem Europy w hali: w 1990 w Glasgow (2.32) i w 1998 w Walencji (2.31). Zasłużony mistrz sportu (1992) odznaczony m.in. Srebrnym i Złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Złotym Krzyżem Zasługi (1996). Mieszka w Łodzi, współpracuje z grupą lekkoatletyczna Elite Cafe skupiającą czołowych polskich lekkoatletów gdzie jest organizatorem, specjalistą od marketingu i promotorem.
*1988 Seul: lekkoatletyka, skok wzwyż – w II grupie elim. (12 zaw.) zajął 10. msc z wynikiem 2.19 (min. kwalifik. – 2.28), odp. z konk. (zw. G. Awdiejenko, ZSRR – 2.38).
*1992 Barcelona: lekkoatletyka, skok wzwyż – w I grupie elim. (22 zaw.) zajął 5. msc z wynikiem 2.26 (min. kwalifik. – 2.29), 3-5. msc w finale (14 zaw.) z wynikiem 2.34, zdobył brązowy medal wraz z Australijczykiem T. Forsythem i Amerykaninem H. Conwayem (zw. J. Sotomayor Kuba – 2.34).
*1996 Atlanta: lekkoatletyka, skok wzwyż – w II grupie elim. (18 zaw.) zajął 1-3. msc z wynikiem 2.28 (min. kwalifik. – 2.28), 2. msc w finale (14 zaw.) z wynikiem 2.37 zdobył srebrny medal (zw. C. Austin USA – 2.39).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 293; Pawlak, Olimpijczycy, s. 195; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 122; Duński, Od Paryża, s. 646-647; Kto jest kim, wyd. IV, 2001, s. 709; Kurzyński, Mecze mężczyzn 1984-2002 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); „Lekkoatletyka”, 1988, nr 11-12, s. 16; „Lekkoatleta”, 1992, nr 9, s. 22, 1996, nr 7-8, s. 15; Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 138; „Lekkoatleta” 1992-1996 (miesięcznik), 1997-2000 (rocznik).
