WOJDAT ARTUR
informatyk, jeden z najwybitniejszych pływaków polskich, najlepszy kraulista w historii, pierwszy polski rekordzista świata (50 metrowa pływalnia), pierwszy polski medalista MŚ i pierwszy polski medalista olimpijski (brązowy) wśród naszych pływaków, uczestnik IO w Seulu (1988) i Barcelonie (1992).
Urodzony 20 maja 1968 w Olsztynie, syn Ryszarda (płk WP, absolwenta Oficerskiej Szkoły Radiotechnicznej w Jeleniej Górze) i Marianny Próchniak, absolwent Szkoły Mistrzostwa Sportowego w Poznaniu (1987) i amerykańskiego University of Iowa (1993). Pływak (194 cm, 86 kg), reprezentant Olimpii Poznań (1977-1995), a w USA: Mission Viejo Nadadores (1985-1988) i University of Iowa (od 1989), wychowanek trenerów: Tadeusza Mazura (pierwszy w Olimpii), Wernera Urbańskiego (SMS), Terry Stoddarda (Mission Viejo) oraz Brada Flooda i Jacka Nelsona (Iowa).
Najlepszy kraulista w historii polskiego pływania był też pierwszym polskim rekordzistą świata (na 50 metrowej pływalni), pierwszym medalistą MŚ i wreszcie pierwszym medalistą olimpijskim. Nauczył się pływać w wieku 6 lat. W szkole podstawowej ćwiczył pod okiem Tadeusza Mazura, a od 8 klasy – Wernera Urbańskiego, który – jak twierdzi sam rekordzista – zaszczepił w nim chęć do pracy i z którym odniósł pierwszy sukces (medale na ME juniorów w Leeds). Później wielki wpływ na jego karierę miał Terry Stoddard (pływak był z nim w stałym kontakcie, także w czasie studiów uniwersyteckich) w Mission Viejo, który uczynił go rekordzistą świata i doprowadził do olimpijskiego medalu w Seulu. Stoddard twierdził, że Artur jest specyficznym typem zawodnika, który w pewnym sensie jest sam swoim trenerem, wie, co w danym momencie jest dla niego najkorzystniejsze i wciela to w życie. Sam pływak uważał, że z natury jest leniwy, a potrzebował przysłowiowego „bacika” i właśnie Stoddard potrafił wyegzekwować od niego ciężką pracę.
Kontakty z trenerem zakończyły się formalnie po olimpiadzie w Seulu, gdy Wojdat rozpoczął studia na Uniwersytecie Iowa, ale po zakończeniu roku akademickiego wracał do Mission Viejo, do Stoddarda, który przygotował go m.in. do uwieńczonego dwoma medalami startu w Bonn (1989) i najlepszego w 1989 wyniku na świecie na 400 m dow. – 3.47,78. (także w 1990 miał najlepszy czas na świecie – 3.48,61). Po ukończeniu studiów i sukcesach w 1993, nie miał już motywacji do ciężkiego treningu (wcześniejsza praca wystarczyła jeszcze do medalu na MŚ na 25-metrowej pływalni w Palmie na Majorce). Na uniwersytecie skończył (1993) I stopień studiów z zakresu biologii. Marzył, by dostać się do pracy w amerykańskim Ośrodku Olimpijskim w Colorado Springs, ale konkurencja była zbyt silna. Interesował się także informatycznymi metodami zarządzania. Pracuje jako informatyk.
Dwukrotny brązowy medalista MŚ (basen 50 m): 1991 Perth – 200 m i 400 m dow. MŚ (basen 25 m) – srebrny medal na 200 m dow. i piąty w finale 400 m dow. (1993 Palma de Mallorca). Dwukrotny mistrz Europy na 400 m dow. (1989 Bonn) i na 200 m dow. (1991 Ateny). Dwukrotny srebrny medalista ME na 200 m dow. (1989 Bonn) i 400 m dow. (1991 Ateny). Trzykrotny medalista MEJ: 2 srebrne medale na 100 m i 200 m dow. i brązowy medal na 400 m dow. (1984 Luksemburg). Finalista MŚ (basen 50 m) 1991 Perth: 4×200 m – 8. msc (partnerzy: M. Podkościelny, M. Soszyński i B. Szuter). Trzykrotny medalista Uniwersjady: złoty medal na 400 m dow. (1991 Sheffield), srebrny medal na 200 m dow. (1991 Sheffield) i brązowy medal w sztafecie 4×100 m dow. (1993 Buffalo, partnerzy: A. Przywara, K. Cwalina i R. Szukała). Rekordzista świata na 400 m dow. – 3.47,38 (25 marca 1988 Orlando). 20-krotny mistrz Polski: 50 m dow. (1985, 1989); 100 m dow. (1984, 1985, 1989, 1990, 1991, 1993); 200 m dow. (1985, 1987, 1989, 1990, 1991, 1993); 400 m dow. (1985, 1987, 1989, 1990, 1991); 1500 m dow. (1991). Mistrz Stanów Zjednoczonych i akademicki mistrz USA (1989, 1990). Złoty medalista Igrzysk Dobrej Woli na 200 i 400 m dow. (1990 Federal Way). 17-krotny rekordzista Polski (basen 25 m): 50 m dow. – 23,27 (15.02.1987 Szczecin); 100 m dow. – 51,05 (8.02.1987 Bonn), 50,68 (14.02.1987 Szczecin), 50,07 (14.02.1987 Szczecin); 200 m dow. – 1.51,40 (16.11.1986 Racibórz), 1.50,56 (28.11.1986 Poznań), 1.48,66 (17.01.1987 Poznań), 1.47,20 (8.02.1987 Bonn), 1:46.71 (2.12.1993 Palma-Mallorca), 1.45,53 (2.12.1993 Palma-Mallorca); 400 m dow. – 3.50,30 (31.01.1987 Boulogne-Billancourt), 3.49,33 (13.02.1987 Szczecin), 3.47,43 (19.11.1988 Łódź), 3.47,09 (26.01.1992 Bonn), 3.45,36 (3.12.93 Palma-Mallorca); 800 m dow. – 7.58,41 (8.02.1987 Bonn); 1500 m dow. – 15.10,61(15.02.1987 Szczecin). 37-krotny rekordzista Polski (basen 50 m): 50 m dow. – 24,05 (14.08.1985 Oświęcim), 23,92 (14.08.1985 Oświęcim), 23,73 (6.08.1989 Mielec), 23,64 (19.08.1989 Bonn); 100 m dow. – 53,29 (26.07.1984 Luksemburg), 52.96 (26.07.1984 Luksemburg), 52,34 (22.06.1985 Wrocław), 52,01 (8.08.1985 Sofia), 51,68 (19.08.1986 Madryt), 51.58 (30.05.1988 Boca Raton), 51,18 (18.06.1989 Mission Viejo), 51,06 (05.08.1993 Sheffield); 200 m dow. – 1.54,92 (28.07.1984 Luksemburg), 1.54,31 (06.08.1985 Sofia), 1.53,83 (06.08.1985 Sofia), 1.52,68 (14.08.1985 Oświęcim), 1.52,40 (08.12.1985 Austin), 1.52,04 (08.12.1985 Austin), 1.51,05 (07.08.1986 Santa Clara); 200 m dow. – 1.50,67(5.03.1988 Cerritos), 1.49,38 (24.03.1988 Orlando), 1.49,09 (24.03.1988 Orlando), 1.48,02 (18.09.1988 Seul), 1.47,96 (15.08.1989 Bonn); 400 m dow. – 4.00,15 (9.08.1985 Sofia), 3.58,08 (9.08.1985 Sofia), 3.57,73 (15.08.1985 Oświęcim), 3.55,90 (7.12.1985 Austin), 3.54,87 (7.12.1985 Austin), 3.54,85 (24.05.1986 Mission Viejo), 3.54,77 (21.08.1986 Madryt), 3.53,62 (21.08.1987 Strasbourg), 3.51,12 (21.08.1987 Strasbourg), 3.47,38 (25.03.1988 Orlando), 3.47,34 (23.09.1988 Seul); 800 m dow. – 8.10,81 (22.05.1986 Mission Viejo), 7.57,59 (23.03.1988 Orlando). Rekordy życiowe (basen 25 m): 50 m dow. – 23,27 (15 lutego 1987 Szczecin); 100 m dow.- 50,07 (14 lutego 1987 Szczecin); 200 m dow. – 1.45,53 (2 grudnia 1993 Palma Mallorca); 400 m dow. – 3.45,36 (3 grudnia 1993 Palma Mallorca); 800 m dow. – 7.58,41 (8 lutego 1987 Bonn); 1500 m dow. – 15.10,61 (15 lutego 1987 Szczecin). Rekordy życiowe (basen 50 m): 50 m dow. – 23,64 (19 sierpnia 1989 Bonn); 100 m dow. – 51,06 (5 sierpnia 1993 Sheffield); 200 m dow. – 1.47,96 (15 sierpnia 1989 Bonn); 400 m dow. – 3.47,34 (23 września 1988 Seul); 800 m dow. – 7.57,59 (22 marca 1988 Orlando); 1500 m dow. – 15.24,85 (6 marca 1988 Cerritos).
Odznaczony złotym i dwukrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. W plebiscycie czytelników „PS” zajmował miejsca: 1988 /4/, 1989 /3/, 1990 /4/ i 1991 /3/. Kawaler. Mieszka w Chicago.
*1988 Seul: 200 m dow. – 1. w przedb. (8 zaw.) z czasem 1.48,02, 4. msc w finale (8 zaw.) z czasem 1.48,40 (zw. D. Armstrong , Australia – 1.47,25); 400 m dow. – 1. w przedb. (8 zaw.) z czasem 3.49,68, 3. msc w finale (8 zaw.) z czasem 3.47,34 (zw. U. Dassler, NRD – 3.46,95), zdobywając brązowy medal; 1500 m dow. – 8. w przedb. (8 zaw.) z czasem 15.37,52 (21 wynik elim.), odp. z konk. (zw. W. Salnikow, ZSRR – 15.00,40).
*1992 Barcelona: 200 m dow. – 3. w przedb. (8 zaw.) z czasem 1.48,60, 4. msc w finale (8zaw.) z czasem 1.48,24 (zw. J. Sadowyj, WNP – 1.46,70); 400 m dow. – 1. w przedb. (8 zaw.) z czasem 3.51,66, 4. msc w finale (8 zaw.) z czasem 3.48,10 (zw. J. Sadowyj, WNP – 3.45,00); 4×200 m dow. – 5. w przedb. (6 zesp.) z czasem 7.29,59 (13 wynik elim.), odp. z konk. (zw. WNP – 7.11.95). Partnerami w sztafecie byli: M. Podkościelny, K. Cwalina i P. Albiński.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 366; Pawlak, Olimpijczycy, s. 286; Tuliszka, 80 lat PZP, s. 50, 78, 112-117, 119, 131; Waśko, Krótki basen, s. 3-7, 40, 42, 44, 46, 48, 50; Kronika Sportu, s. 964, 965, 966; Biuletyn PZP 1993; Waśko, Długi basen, s. 3, 4, 28, 30, 32, 34, 36, 38, 40, 123; USC Olsztyn, AU 1047/1968.