Barbara Wolnicka-Szewczyk

1

Medale igrzysk olimpijskich

1

magister rehabilitacji, florecistka klubów śląskich i gdańskiego AZS – AWF, członkini reprezentacyjnej drużyny narodowej, wicemistrzyni świata z Seulu (1999) i wicemistrzyni olimpijska z Sydney (2000).

Urodzona 21 marca 1970 w Katowicach, córka Mirosława (inżynier) i Adelajdy z d. Krząkała (nauczycielka), absolwentka miejscowego VIII Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących (1989) i gdańskiej AWF (1996), gdzie otrzymała tytuł magistra wf (spec. odnowa biologiczna). Kiedy miała 10 lat i zaczynała uprawiać sport nie mogła już zostać: pływaczką (była za … stara), gimnastyczką (za wysoka) ani siatkarką (za młoda). Wybrała szermierkę, ale bez entuzjazmu. Florecistka (187 cm, 71 kg) katowickiego Pałacu Młodzieży (wychowanka Sylwii Julito – Kozłowskiej), GKS Katowice (trener Artur Wojtyczka), AZS – AWF Gdańsk (w czasie studiów, trener Tadeusz Pagiński) i AZS – AWF Katowice (od 1997).

4-krotna wicemistrzyni Polski (1989, 1993, 1994, 1997) w konkurencji indywidualnej oraz mistrzyni kraju (1989) i wicemistrzyni (1997) w konkurencji zespołowej. Walcząc w drużynie narodowej odniosła też największe sukcesy: tytuł wicemistrzyni świata w Seulu (1999), gdzie walczyła znakomicie walnie przyczyniając się do awansu olimpijskiego (2000) i brązowy medal MŚ w Chaaux de Fonds (1998). Była poza tym jeszcze 3-krotną finalistką MŚ: w drużynie w Essen (1993), gdzie zajęła 7. msc w Atenach (1994), gdzie była 5 oraz w konkurencji indywidualnej w  Chaaux de Fonds (1998) – 8. msc Brązowa medalistka ME w Maderze (2000). Medalistka Uniwersjady w Sheffield (1991) – 3. msc w konkurencji drużynowej i 4. msc w konkursie indywidualnym oraz 3. msc w Klubowym Pucharze Europy w Turynie (1987).

Długa kariera sportowa i aż trzy starty olimpijskie. Na ostatnich igrzyskach była zawodniczką rezerwową (nie zaproszono jej nawet na pożegnanie olimpijczyków w Warszawie przed odlotem do Australii) i w Sydney  walczyła dopiero w ostatnim meczu z Włoszkami o złoty medal. Było to zasłużone wyróżnienie za mistrzostwa świata z roku poprzedniego i jej znakomitą postawę w drodze do awansu olimpijskiego (miała decydujący udział w pokonaniu Włoszek). Gdyby nie było Seulu, nie byłoby Sydney. O tym pamiętał trener Tadeusz Pagiński, spełnił przyrzeczenie dane zasłużonej zawodniczce. 

*1992 Barcelona: szermierka, floret ind. – 2. msc w grupie elim. (6 zaw.) z 4 zw. ; pierwszą rundę walk bezpośrednich przeszła bez walki, w drugiej pokonała 4:6, 5:2 i 5:3 T. Sadowską (WNP), w trzeciej przegrała 0:5 i 2:5 z G. Trillini (Włochy), w rep. drugiej rundy uległa 2:5 i 3:5 J. Lee (Korea), odp. z  konk. ; floret druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polki wygrały z Koreą 9:4 i przegrały z Włochami 1:9, zajmując 2. msc w grupie; w  ćwierćfin. uległy WNP 7:9 (Szewczyk 2 zw.), w meczu o 5-8. msc przegrały z Francją 7:9 (2 zw.), a w meczu o msc 7-8 uległy Węgrom 7:9 (4 zw.), zajmując 8. msc w turnieju (zw. Włochy). Partnerkami w drużynie były: K. Felusiak, M. Maciejewska, A. Sobczak i A. Szuchnicka.

*1996 Atlanta: szermierka, floret ind. – w pierwszej rundzie pokonała 15:8 D. Pampin (Argentyna), w drugiej przegrała 11:15 z Z. Janosi (Węgry), odp. z konk. ; floret druż. – w pierwszej rundzie Polki zwyciężyły USA 45:44, w ćwierćfin. przegrały z Niemcami 35:45, w rep. uległy Rosji 44:45, a w meczu o msc 7-8 przegrały z Chinami 32:45, zajmując 8 m. w turnieju (zw. Włochy). Partnerkami w drużynie były: K. Felusiak i A. Rybicka.

*2000 Sydney: szermierka, floret druż. – Polki w ćwierćfin. pokonały Chiny 45:33, w półfin. zwyciężyły Niemcy 45:34, w finale przegrały z Włochami 36:45, zajmując 2 . msc w turnieju i zdobywając srebrny medal. Partnerkami w  drużynie były: S. Gruchała, M. Mroczkiewicz, A. Rybicka.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 341; Magazyn Olimpijski 2000, nr 8-9, s. 90 i nr 10-11, s. 131; Kronika 2000, s. 197, 235, 236; Pawlak, Olimpijczycy, s. 253; Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 136-137; Duński, Od Paryża, s. 1021-1023; Borzęcki, Białą bronią, s. 8, 13, 131, 177, 198; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 89, 296, 312; Marzec, Historia medalami pisana, s. 72-73, 82, 84, 102-103; Biuletyn PZSzerm 1993-2000.