trener, reprezentant Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego, brązowy medalista z Amsterdamu (1928) w czwórce ze sternikiem.
Urodzony 10 listopada 1907 w Lipinkach koło Świecia nad Wisłą w wielodzietnej rodzinie kupieckiej Franciszka Jana i Emmy Trampnau po ukończeniu szkoły powszechnej (Bytów , Bydgoszcz) i czterech klas gimnazjum humanistycznego, odbył służbę wojskową we flocie rzecznej Marynarki Wojennej w Świeciu (1928-1931). Urodzony nad wodą, wstąpił do Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego, któremu pozostał wierny w ciągu kariery zawodniczej.
W jego barwach 4-krotnie zdobył tytuł mistrza Polski: w ósemce (1933-1935) i w czwórce bez sternika (1932) oraz wicemistrzostwo, także 4-krotnie: w ósemce (1928, 1932), czwórce ze sternikiem (1928) i czwórce bez sternika (1931). Udanie wystartował na mistrzostwach Europy w Budapeszcie (1933), gdzie polska ósemka odpadła w półfinale, ale największy sportowy sukces odniósł, już na początku swojej kariery wioślarskiej, podczas IO w Holandii. Wojnę przeżył B. Ormanowski w Bydgoszczy (kierowca), a po jej zakończeniu został pierwszym trenerem w swoim macierzystym klubie. Karierę zawodniczą pożegnał 12 sierpnia 1945 zdobywając podczas mistrzostw Polski w Bydgoszczy, brązowy medal w wyścigu ósemek. Najdłużej był potem trenerem w Kolejowym Klubie Wioślarskim (1959- 1976), a jego oczkiem u wagi była świetna dwójka bez sternika J. Broniec – A. Ślusarski (wychowankami). W dowód zasług dla polskiego wioślarstwa PZTW nadał wyróżnienia: odznaka „Zasłużony dla Wioślarstwa” (1982) i tytuł „Honorowy Członek PZTW” (1976). W plebiscycie na najlepszego wioślarza w 80-leciu PZTW zajął 12. miejsce.
Zmarł 7 grudnia 1984 w Bydgoszczy.
*1928 Amsterdam: czwórki ze sternikiem – w elim. Polacy wygrali kolejno z Japonią (7.31,6), Francją (7.47,6) i Belgią (7.29,0). W półfinale biało-czerwoni najpierw płynąc sami uzyskali czas 7.20,4, a następnie przegrali ze Szwajcarią w czasie 7.12,8 (Szwajcaria – 7.01,4) zajmując 3. msc i zdobywając brązowy medal (zw. Włochy – 6.43,4). Partnerami O. byli: L. Birkholc, F. Bronikowski, B. Drewek (sternik) i E. Jankowski.
Bibl.: Słownik WF, 1994 , z. 1, s. 92-93 (Ryszard Wryk); MES, t. 2 , s. 232; Duński, Od Paryża, s. 624-625; Głuszek, Leksykon 1999, s. 289 (tu dzień śmierci 6 grudnia); Pawlak, Olimpijczycy, s. 190; Kobendza, 80 lat PZTW, s. 78, 194; CAW: AP 140 + 262.
