ekonomista, trener, szermierz (floret, szpada) klubów łódzkich, niedoszły olimpijczyk 1940 roku, olimpijczyk z Londynu (1948).
Urodzony 17 marca 1912 w Łodzi w urzędniczo-inteligenckiej rodzinie Jana i Anny Zgórskiej, absolwent miejscowej Szkoły Handlowej na Księżym Młynie (matura 1937). Sport zaczął uprawiać w szkole (1927). Od 1930 siatkarz reprezentujący barwy KS Absolwenci, z którym zdobył mistrza Łodzi (1932-1934) oraz brązowy medal mistrzostw Polski w Poznaniu (1934). Po rozwiązaniu sekcji gier sportowych poświęcił się szermierce (1935) występując w barwach łódzkich klubów: WKS i Policyjnym KS (fechtmistrz sierż. Zygmunt Rudnicki).
Szybko awansował do krajowej czołówki we florecie (1936) i szpadzie (1939), co sprawiło, że (14 maja 1939) w sali sportowej łódzkiej YMCA składał przyrzeczenie olimpijskie z grupą 8 kolegów przed zbliżającymi się Igrzyskami Olimpijskimi w 1940. Wojna zmieniła wszystko. Aresztowany w połowie 1942 przebywał kolejno w obozach koncentracyjnych w Gross-Rosen i Flossenburgu. Po wojnie zawodnik łódzkich klubów: AZS (1946-1948), ZZK i Kolejarza (1949-1950).
6-krotny mistrz Polski: we florecie (1936, 1938, 1946, 1947) i szpadzie (1939, 1946). 45-krotny reprezentant Łodzi i 8-krotny Polski. Po zakończeniu kariery zawodniczej (od 1950) trener I kl. Prowadził zajęcia w klubach łódzkich (AZS, Kolejarz, MKS) i współdziałał z J. Keveyem w centralnym szkoleniu szablistów. Wieloletni prezes ŁOZSzerm. w Łodzi (1951-1985) i członek zarządu PZSzerm. Sędzia klasy międzynarodowej (osiem mistrzostw świata 1953-1978). Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim OOP. Żonaty (dwóch synów i córka).
Zmarł 24 września 1991 roku w Łodzi i został pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej.
*1948 Londyn: szermierka, szabla ind. – 5. m-sc w grupie elim. (6 zaw.) z 1 zw., odp. z konk.; szabla druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy wygrali z Turcją 11:5 (3 zw.), w ćwierćfin. pokonali Austrię 8:8 – w trafieniach 55:59 (1 zw.), w półfin. przegrali z Belgią 7:9 (2 zw.) i Węgrami 3:12 (2 zw.), zajmując miejsca 5-8 w turnieju (zw. Węgry). Partnerami w drużynie byli: J. Nawrocki, A. Sobik, J. Wójcik i T. Zaczyk; szpada druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy pokonali Kubę 8:6 (nie walczył) i przegrali z Argentyną 6:10 (nie walczył), w grupie ćwierćfin. (4 druż.) ulegli Włochom 1:14 (0 zw.) i Węgrom 6:10 (nie walczył), odp. z konk. Partnerami w drużynie byli: R. Karwicki, J. Nawrocki, A. Sobik i T. Zaczyk.
Bibl.: Słownik WF, 1991, nr 4, s. 81-82 (Andrzej Bogusz); Głuszek, Leksykon 1999, s. 152; Pawlak, Olimpijczycy, s. 26 (tu błędny miesiąc urodzenia, dzień i miesiąc śmierci, wykształcenie); Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 14; Kronika sportu, s. 1001, 1002; Borzęcki, Na białą broń, s. 6, 8, 18 i dalsze; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 31 i dalsze.
