nauczycielka wf, trener, biegaczka na średnich dystansach, olimpijka z Moskwy (1980).
Urodzona 8 września 1953 w Wałczu w robotniczej rodzinie Bronisława i Heleny Malak, ukończyła miejscowe Liceum Ekonomiczne (1972) i poznańską AWF (mgr wf ze specjalnością: sport) w 1977. Zaczęła biegać w Orle Wałcz (1967-1971) kontynuując karierę biegaczki na średnich dystansach w warszawskiej Skrze (1972-1986), wychowanka trenera Bogusława Ksepko, podopieczna trenera Andrzeja Siennickiego i Jana Panzera.
18-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1972-1984 (20 startów, 1 zwycięstwo indywidualne), 6-krotna rekordzistka kraju (1000, 1500 m oraz 4×400 m), 3-krotna mistrzyni: 1500 m (1980), 4×400 m (1974, 1975) i 6-krotna wicemistrzyni Polski: 800 m (1980, 1981), 1500 (1978), 4×400 m ( 1973, 1978, 1980).
Rekordy życiowe: 800 m – 1.58.51 (9 lipca 1980 Łódź) i 1500 m – 3.59.67 (29 lipca 1981, Budapeszt). Uczestniczka Pucharu Świata (1981), Pucharu Europy (1979, 1981) i halowych mistrzostw Europy (Sindelfingen 1980), gdzie w finale 1500 m zdobyła srebrny medal (4.13.1).
Trenerka, sędzia sportowy.
*1980 Moskwa: lekkoatletyka, 800 m – 4 m. w III przedb. (6 zaw.) z czasem 1.58.9 , 7 m. w II półfin. (8 zaw. ) z czasem 2.00.3, odp. z konk. (zw. N. Olizarenko, ZSRR – 1.53.42); 1500 m – 5 m. w II przedb. (11 zaw.) z czasem 4.06.0 (4.05.97) , odp. z konk. (zw. T. Kazankina, ZSRR – 3.56.6).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 165-166; Pawlak, Olimpijczycy, s. 42; MP kobiet 1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 180, 182, 246; Lekkoatletyka, 1980, nr 10 , s. 17; Poznajmy ich bliżej, Rekordzistka, która nie wierzyła w siebie, „Lekkoatletyka”, 1979, nr 9, s. 27-28; AAWF Poznań, nr alb.2298.
