ps. „Ciuńcio”, handlowiec, hokeista z Nowego Targu, jeden z najwybitniejszych napastników w historii tej dyscypliny sportu, wielokrotny mistrz i reprezentant Polski, trzykrotny olimpijczyk (1972, 1976, 1980).
Urodzony 21 kwietnia 1953 w Nowym Targu, syn Stanisława i Stanisławy Kapela, absolwent miejscowego Technikum Skórzanego (1973), hokeista (166 cm, 67 kg) – napastnik (lewoskrzydłowy) miejscowego Podhala (1969-1982) oraz drużyn niemieckich: Augsburger EV (1982-1983) i EV Landsberg (1983-1985), wychowanek trenerów: Adama Pełeńskiego i Mieczysława Chmury. 9-krotny mistrz Polski (1971-1979) rozegrał w polskiej lidze 450 meczów i zdobył 292 gole; najlepszy hokeista kraju (1974) w klasyfikacji redakcji „Sportu” (Złoty Kij).
Wybitny lewoskrzydłowy polskiej reprezentacji w której rozegrał 172 mecze (2 m. wśród napastników za Walentym Ziętarą – 178 spotkań) i strzelił 50 bramek. Świetny technik o wyjątkowym zmyśle taktycznym, grał w reprezentacyjnym ataku wraz z Leszkiem Tokarzem i Józefem Batkiewiczem. 3-krotny olimpijczyk i 11-krotny uczestnik turniejów o MŚ: 1971 Berno – 8 m. (gr. B-2), 1972 Bukareszt – 7 m. (gr. B-1), 1973 Moskwa – 5 m., 1974 Helsinki – 5 m., 1975 Monachium – 5 m., 1976 Katowice – 7 m., 1977 Tokio – 10 m. (gr. B-2), 1978 Belgrad – 9 m. (gr. B-2), 1979 Moskwa – 8 m., 1981 Val Gardena – 10 m. (gr. B-2), 1982 Klagenfurt – 11 m. (gr. B-3). Mistrz Sportu.
*1972 Sapporo: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała RFN 4:0 i w finale po porażkach z CSRS 1:14, Finlandią 1:5, Szwecją 3:5, USA 1:6 i ZSRR 3:9 zajęła w turnieju 6 m. (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Batkiewicz Józef.
*1976 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała Rumunię 7:4 i w finale po zwycięstwie z CSRS 1:0 (walkower dla Polski, gdyż zawodnik czeski F. Pospisil zażył niedozwolone środki, wynik meczu 7:1 dla Czechosłowacji) i po porażkach z ZSRR 1:16, RFN 4:7, Finlandią 1:7 i USA 2:7 zajęła 6 m. w turnieju (zw. ZSRR). Partnerami w drużynie byli: R. Góralczyk, A. Iskrzycki, K. Jajszczok, M. Jaskierski, W. Jobczyk, M. Kajzerek, L. Kokoszka, W. Kosyl, M. Marcińczak, T. Obłój, J. Potz, H. Pytel, A. Słowakiewicz, A. Tkacz, A. Zabawa, W. Ziętara i K. Żurek (trener Józef Kurek).
*1980 Lake Placid: członek drużyny hokejowej, która w grupie A elim. (6 druż.) pokonała Finlandię 5:4 i Japonię 5:1 oraz przegrała z Kanadą 1:5, Holandią 3:5 i ZSRR 1:8, zajmując 4 m. w grupie oraz 7-8 m. w turnieju (zw. USA). Partnerami Chowańca w drużynie byli: B. Dziubiński, H. Gruth, L. Jachna, H. Janiszewski, A. Jańczy, W. Jobczyk, S. Klocek, L. Kokoszka, P. Łukaszka, A. Małysiak, M. Marcińczak, T. Obłój, J. Potz, H. Pytel, D. Sikora, L. Synowiec, A. Ujwary, H. Wojtynek i A. Zabawa (trenerzy: Czesław Borowicz i Emil Nikodemowicz).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 169; Pawlak, Olimpijczycy, s. 46; MES, t. 1, s. 115; Porada, Igrzyska, s. 879, 894, 956; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 38, 285, 288, 290; USC Nowy Targ, AU 170/1953 (pismo z 28.04.2003); Wywiad środowiskowy (ankieta PZHL).
