podoficer WP, oszczepnik, olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 13 stycznia 1957 w Kłodzku, absolwent Technikum Żeglugi Śródlądowej w Koźlu (1977), podoficer WP. Lekkoatleta (185 cm, 94 kg), specjalista w rzucie oszczepem, zawodnik MZKS Chemik Kędzierzyn (1975-1978) i Śląska Wrocław (1979-1989), wychowanek Józefa Szymy (Chemik), podopieczny trenera Józefa Wojnara (Chemik), Czesława Kotwicy (Śląsk) i Hieronima Głogowskiego (kadra).
10-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1980-1984 (10 startów, 1 zwycięstwo indywidualne), 2-krotny mistrz kraju w rzucie oszczepem (1980, 1983) z rekordami życiowymi: oszczep (stary typ) – 89.40 (22 września 1985 Wrocław) i nowy typ – 74.78 (12 września 1987 Triest). Na mistrzostwach Europy w Atenach (1982), w eliminacjach osiągnął 76.08 (min. kwalifik. 80.00 ) i odpadł z konkurencji. Mieszka we Wrocławiu.
*1980 Moskwa: lekkoatletyka, rzut oszczepem – w elim. osiągnął 76.82 (min. kwalifik. 80.00), odp. z konk. (zw. D. Kula, ZSRR – 91.20).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 147 ; Pawlak, Olimpijczycy, s. 20; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 37, 304 ; Kurzyński, Mecze mężczyzn 1984-2000 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Rozum, Osiągnięcia, Rzut oszczepem mężczyzn, s. 159; Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 74, 75, 129, 157; Schwarzer, Dolnośląscy olimpijczycy, s. 44, 48; Poznajmy ich bliżej, Wszystko jeszcze przed nim, „Lekkoatletyka”, 1980, nr 9, s. 27-28.