LUDWIG DARIUSZ
technik mechanik, dziesięcioboista, olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 25 lutego 1955 w Siemiatyczach, absolwent Technikum Mechanicznego. Lekkoatleta (185 cm, 83 kg) specjalizujący się w 10-boju: AZS Gliwice (1971-1974), Legii Warszawa (1974-1976), Górnika Zabrze (1977) i Bałtyku Gdynia (1978-1984), wychowanek trenera Jerzego Miśkiewicza (AZS), podopieczny trenerów: Jerzego Wielkoszyńskiego (AZS), Jerzego Fidusiewicza (Legia), Kazimierza Sadurskiego (Górnik) i Edwarda Kozakiewicza (Bałtyk). 1-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1980 (1 start, bez zwycięstw indywidualnych), 1-krotny rekordzista (1981) i mistrz Polski w 10-boju (1979) z rekordem życiowym – 8222 (12 lipca 1981 Bruksela). Poza tym uczestniczył m. in. w mistrzostwach świata w Helsinkach (1983), gdzie zajął 10 m. (7982), mistrzostwach Europy w Atenach 1982 (nie ukończył konkurencji) oraz 4-krotnie (1977, 1979, 1981, 1983) w Pucharze Europy, gdzie w Birmingham (1981) i Sofii (1983) zajął 9 m. (7696 i 7974). W 1984 wyjechał na stałe do RFN.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 260 (tu błędny dzień urodzenia 2.02); Pawlak, Olimpijczycy, s. 155 (tu błąd jak wyżej); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 46, 339; Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 77, 110, 119, 136, 157; „Lekkoatletyka”, 1980, nr 10 , s. 15; Poznajmy ich bliżej. Dziesięciobój jego powołaniem, „Lekkoatletyka”, 1979, nr 8, s. 27-28).
*1980 Moskwa: 10-bój – 6 m. na 21 start. z wynikiem 7978 (zw. D. Thompson, W. Brytania – 8495); wyniki ind.: 100 m – 11.35, w dal – 7.51, kula – 13.32, wzwyż – 2.08, 400 m – 50.55, 110 m pł – 15.38, dysk – 45.82, tyczka – 4.80 , oszczep – 58.38, 1500 m – 4.29.70.
| « powrót do listy |
