BRYZEMEJSTER EDWARD
inżynier-szkutnik, pionier żeglarstwa w Warszawie, zawodnik i działacz, olimpijczyk z Paryża (1924).
Pionier warszawskiego żeglarstwa, który wraz z Mikołajem Osińskim stworzył jego podstawy w Wojskowym Klubie Wioślarskim, gdzie w 1921 były już… dwie żaglowe łodzie i jedna prywatna. Członek Pierwszego Polskiego Klubu Yachtowego w Gdańsku i jeden z założycieli w 1924: Polskiego Związku Żeglarskiego i Yacht Klubu Polski. Jednocześnie szkutnik, posiadający już od 1919 (Warszawa, Solec 105) warsztat, który początkowo był głównym dostawcą mieczowych jachtów dla amatorów pływania pod żaglami. Także zawodnik. Uczestnik (i zwycięzca na Tajfunie) pierwszych regat morskich Ligi Żeglugi Polskiej w Gdyni (1923) przed swym kolegą klubowym Osińskim (na Albatrosie) o których admirał Michał Borowski powiedział, że ” z ciasnej Wisły wypłynęli na pełne morze”. Wygrał na Jeziorze Charzykowskim (29 maja 1924) zawody eliminacyjne (stanęli do nich m. in. prezes PZŻ Klejnot – Turski i wiceprezes Otton Weiland) i jako pierwszy żeglarz polski znalazł się na starcie regat olimpijskich (łodzie monotypowe, 1 żeglarz ) na Sekwanie w miejscowości Meulan (50 km od Paryża). Nie był to udany start Polaka i organizatorów, którzy według spisanej relacji naszego olimpijczyka, nie mogli lub nie chcieli zapewnić mu możliwości poznania sprzętu oraz trasy wyścigu. Polski żeglarz „wymusił” przydzielenie mu łodzi na 5 minut przed startem i nazwał postępowanie sekretarza komisji technicznej regat „cyniczną prowokacją”. Historycy polskiego żeglarstwa i twórcy wielkiej encyklopedii tej dyscypliny sportu, podobnie jak organizatorzy paryskich igrzysk, niepoważnie potraktowali inżyniera Bryzemejstra. W fachowej literaturze brak nawet dat jego urodzin i śmierci. Nie zamieszczenie nazwiska pierwszego olimpijczyka w encyklopedii żeglarstwa uznać trzeba za poważne „niedopatrzenie”.
Bibl.: Głowacki, Dzieje żeglarstwa, s. 145, 153, 154, 193, 196, 269-271, 319; Polakiewicz, Igrzyska, s. 338-340; Wryk, Akademicki, s. 274; Głowacki, Olimpijskie żagle, s. 17-19; Księga adresowa „Warszawa”, s. 415; Minkiewicz, Olimpijska gorączka, s. 39, Górski, Kulisy Olimpiad, s. 67; Głuszek, Leksykon 1999, s. 164; Pawlak, Olimpijczycy, s. 40.
* 1924 Paryż: jolki – 9 m. na 15 start. (zw. reprezentant Belgii – L. Huybrechts).
| « powrót do listy |
