Feliks Malanowski (1906-1976)




mgr prawa, średniodystansowiec, olimpijczyk z Amsterdamu (1928), wieloletni działacz PZLA, organizator życia sportowego na Dolnym Śląsku.

Urodzony 17 maja 1906 w Płońsku, syn Bolesława i Henryki, absolwent Wydziału Prawa UW (mgr praw) i warszawskiego CIWF, dziennikarz i bankowiec, należał do czołówki polskich średniodystansowców, będąc członkiem klubów: Placówki  Warszawa (1922), AZS Warszawa (1923-1931) i AZS Gdańsk (1933-1935). 6-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (1926-1929), 2-krotny uczestnik Akademickich Mistrzostw Świata (1927, 1928), 12-krotny rekordzista Polski (800 m, 2000 m i sztafetach) i 5-krotny mistrz kraju: 1500 m (1928) i sztafecie 4×400 m (1925-1928). Podczas mistrzostw Polski zdobył jeszcze 5 srebrnych i 3 brązowe medale (głownie w biegu na 800 i 1500 m.).

Rekordy życiowe: 400 m – 51.2 (1 lipca 1928 Warszawa), 800 m – 1.58.0 (9 czerwca 1928 Warszawa) i 1500 m – 4.06.1 (8 lipca 1927 Warszawa). W czasie II wojny światowej działacz konspiracji, więzień Pawiaka i obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu i Mauthausen (1941-1945). Wybitny działacz sportowy. W latach 1934 -1935 na terenie Wolnego Miasta Gdańska, a w latach powojennych tworzył od podstaw lekkoatletykę na terenie Dolnego Śląska. W latach 1950-1954, 1957-1959 oraz 1965-1969 był prezesem Wrocławskiego OZLA przyczyniając się walnie do wprowadzenia dolnośląskiej lekkoatletyki do czołówki krajowej. Był także wieloletnim sędzią lekkoatletycznym.

Za zasługi dla rozwoju polskiej lekkoatletyki nadany mu został tytuł Honorowego Członka PZLA. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP, Medalem Zwycięstwa i Wolności, Złotym odznaczeniem im. Janka Krasickiego, Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej. Żonaty (Zofia Maria Malanowska).

Zmarł we Wrocławiu 5 kwietnia 1976 r.

*1928 Amsterdam: lekkoatletyka, 800 m – 5 m w VII przedb. z czasem 1.58.8, odp. z konk. (zw. D. Lowe, W. Brytania – 1.51.8); 4×400 m – 4 m. w I przedb. z czasem 3:24.2 i odp. z konk. (zw. USA – 3.14,2). Partnerami w sztafecie byli: K. Biniakowski, S. Kostrzewski i Z. Weiss.

Bibl.: Od Adamczaka do Zasłony; Encyklopedia statystyczna LA, s. 137; Wspomnienie pośmiertne, „Lekkoatletyka” 1976/6; Schwarzer , Dolnośląscy olimpijczycy, s. 12-13; Głuszek, Leksykon 1999, s. 266 (błędne wyniki z amsterdamskich igrzysk); Pawlak, Olimpijczycy , s. 162; USC Wrocław, AZ 1392/1976.