nauczycielka wf, sprinterka Górnika Zabrze, olimpijka z Monachium (1972).
Urodzona 22 stycznia 1951 w Zabrzu w robotniczej rodzinie Józefa i Emilii Mierzwa, ukończyła Technikum Gastronomiczne w Bytomiu (1973) i AWF w Poznaniu, gdzie (1978) otrzymała tytuł mgr wf (specjalność sport). Sprinterka (skakała również w dal) Górnika Zabrze (1968-1979) największe sukcesy odniosła biegając w reprezentacyjnej sztafecie 4 x 100 m.
16-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1969-1976 (28 startów, 3 zwycięstwa indywidualne), 3-krotna mistrzyni kraju w biegu na 100 m (1970, 1971) i skoku w dal (1970), 1-krotna rekordzistka Polski (sztafeta 4 x 100 m – 44.19). 2-krotna mistrzyni Europy Juniorek w 1970 w Paryżu w biegu na 100 m (12.0) i w sztafecie 4 x 100 m (45.2) wraz z A. Szubert, U. Soszką i E. Nowak. Uczestniczka (wśród seniorek) mistrzostw Europy, Uniwersjady, finału Pucharu Europy. Rekordy życiowe: 100 m – 11.3 (20 czerwca 1971 Warszawa), 200 m – 24.4 (10 sierpnia 1972 Warszawa), w dal – 6.37 (8 sierpnia 1970 Warszawa). Nauczycielka, zajmowała się także pracą trenerską.
Zmarła w Zabrzu 1 stycznia 1999 roku i tam też jest pochowana.
*1972 Monachium: lekkoatletyka, 4×100 m – 4 m. w I przedb. (8 zesp.) z czasem 44.19, 8 m. w finale (8 zesp.) z czasem 44.20 (zw. RFN – 42.8). Partnerkami w sztafecie były: B. Bakulin, D. Jędrejek i U. Jóźwik.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 188; Pawlak, Olimpijczycy, s. 69; Łojewski, Mecze kobiet, s. 11; MP kobiet 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 172, 200 , 242, 247, 268, 270; Wachowski, Wybitni trenerzy, s. 13; „Lekkoatletyka”, 1972 , nr 11, s. 23; AAWF Poznań, nr dypl. 2733.
