urzędnik kolejowy, koszykarz poznańskiego Kolejowego Przysposobienia Wojskowego (KPW), olimpijczyk z Berlina (1936), zasłużony trener polskich koszykarek.
Urodzony 7 czerwca 1914 w Bottrop w Niemczech, syn Jana i Franciszki. Ze sportem zetknął się bliżej w poznańskim Gimnazjum Marii Magdaleny do którego uczęszczał w latach 1924-1928 (potem był uczniem Szkoły Wydziałowej i studentem Wyższej Szkoły Budowlanej w Poznaniu). Mimo bardzo przeciętnych warunków fizycznych (172 cm wzrostu) wybrał koszykówkę, wstąpił do poznańskiego KPW (1934) i w rok później awansował do „wielkiej piątki” tego klubu (wraz z Z. Kasprzakiem, J. Patrzykontem, E. Łójem i Z. Różyckim) która owiana legendą (mistrzowie Polski w latach 1935, 1939 i wicemistrzowie 1937) przeszła do historii polskiej koszykówki.
44 razy bronił barw narodowych zdobywając 171 pkt. Uczestnik IO. Grzechowiak wystąpił również 3-krotnie w mistrzostwach Europy, gdzie Polacy zdobyli nawet brązowy medal (Kowno, 1939). Równie dobrze grał w piłkę ręczną, występując 3-krotnie w drużynie mistrza Polski (1937, 1938, 1946). Grał również na mistrzostwach świata w Berlinie, gdzie drużyna polska wywalczyła 5 m. (1938). W czasie okupacji niemieckiej przebywał w Poznaniu pracując jako robotnik. Po wojnie (1945) powrócił do pracy zawodowej w DOKP Poznań (po ukończeniu studiów wyższych w Akademii Handlowej w Poznaniu pełnił funkcję naczelnika Zarządu Handlowo – Przemysłowego), wznowił treningi wraz z kolegami z KPW i w barwach Kolejowego Klubu Sportowego zdobył 3 tytuły mistrza Polski (1946, 1949, 1951) i 2 wicemistrzowskie (1948, 1950).
Po zakończeniu kariery zawodniczej (1951) poświęcił się pracy trenerskiej w KKS Lech Poznań (mistrz Polski w 1957 i wicemistrz w 1955 i 1956), gdzie w ciągu 21 lat pracy wychował wielu świetnych zawodników (przede wszystkim zawodniczek). Przez wiele lat prowadził kobiecą reprezentację Polski (mistrzostwa Europy 1952, 1956, 1960).
Zmarł w Poznaniu 24 lipca 1972 i jest pochowany na tamtejszym cmentarzu Junikowskim.
*1936 Berlin: członek drużyny koszykówki, która w pierwszej kolejce przegrała z Włochami 28:44, ale w spotkaniu dodatkowym wyciągnęła wolny los, przechodząc do dalszych eliminacji. W drugiej rundzie Polacy przegrali z Japonią 31:43, wygrywając jednak w spotkaniu dodatkowym z Łotwą 28:23 i awansując do trzeciej rundy. Po zwycięstwie nad Brazylią 33:25 drużyna polska w ćwierćfinale wygrała z Peru vo, w półfinale przegrała z Kanadą 15:42, a w pojedynku o brązowy medal uległa Meksykowi 12:26, zajmując ostatecznie w turnieju 4 m. (zw. USA). Skład drużyny zob. Filipkiewicz Zdzisław.
Bibl.: Słownik WF, 1983, z. 4, s. 93-94 (Andrzej Wernic); Głuszek, Leksykon 1999, s.204-205; Pawlak, Olimpijczycy, s. 89 (tu błędnie miejsce urodzenia Boottkop); USC Poznań, AZ 784/1972/ Grunwald.
