nauczyciel, przedsiębiorca, trener, piłkarz ręczny z Tarnowa, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 21 kwietnia 1947 w Tarnowie, syn Franciszka i Michaliny Opioła, absolwent miejscowego Studium Nauczycielskiego, technik – mechanik, trener. Piłkarz ręczny (179 cm, 82 kg), który pierwsze nauki gry pobierał w miejscowym MKS Pałac Młodzieży u Stanisława Majorka, potem zawodnik Stali Mielec (1970-1978) w której barwach zdobył Puchar Polski i tytuł wicemistrza kraju.
Zawodnik wielopozycyjny, grał na lewym i prawym skrzydle, ale także jako obrotowy i rozgrywający. Jego uniwersalizm bardzo sobie cenili szkoleniowcy. Z żelazną dokładnością potrafił także realizować ich założenia taktyczne. Na przełomie lat osiemdziesiątych występował (trzy sezony) w Austrii. Obecnie tarnowski przedsiębiorca i trener II ligowej drużyny ZKS Unia Tarnów. Mistrz Sportu (1973).
*1972 Monachium: członek drużyny piłki ręcznej, która w grupie elim. (4 druż.) zremisowała ze Szwecją 13:13, wygrała z Danią 11:8 i przegrała z ZSRR 11:17 zajmując w grupie 3 m.; w spotkaniu o m. 9-12 pokonała Islandię 20:17 (Gąsior 2 bramki); w meczu o m. 9-10 przegrała z Norwegią 20:23, zajmując ostatecznie w turnieju 10 m. (zw. Jugosławia). Gąsior grał tylko w spotkaniu z Islandią. Skład drużyny zob. – Antczak Zdzisław.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 195; Pawlak, Olimpijczycy, s. 78; Porada, Igrzyska, s. 888; Drygas, 75 lat piłki ręcznej, s. 60-61, 190; Wywiad środowiskowy; USC Tarnów, AU 293/1947.
