Andrzej Gąsienica Daniel (1932-1991)




cieśla, najstarszy z pięciorga rodzeństwa, którzy uprawiali sport, jeden z trojga, którzy reprezentowali barwy narodowe na IO w Cortina d’Ampezzo (1956), skoczek, mistrz Polski (1955).

Urodzony 13 marca 1932 w Zakopanem, syn Andrzeja Szymona i Antoniny Karpiel „Chrobak”, wykształcenie podstawowe, cieśla. Narciarz, skoczek (169 cm, 72 kg), reprezentant klubów zakopiańskich: Wisły Gwardii i WKS (kariera sportowa do 1961). Był jednym z pięciorga rodzeństwa Gąsieniców Danieli, którzy uprawiali narciarstwo (Andrzej, Helena, Maria, Franciszek, Józef) i jednym z trzech, którzy wystąpili w reprezentacji narodowej podczas tych samych IO w Cortinie (Andrzej, Helena, Maria).

Brawurowy skoczek stylem przypominający dzisiejszy „V” (w powietrzu deski prowadził szeroko z trochę odstawioną prawą nartą).

Mistrz Polski w skokach (1955); w tym samym roku zdobywca Pucharu Marszałka Montgomery’ego w Szwajcarii w bardzo silnej obsadzie międzynarodowej.

Rekordzista kraju w długości skoku – 113,5 m (1957, Planica). Podczas tego konkursu uległ bardzo ciężkiemu wypadkowi (przy skoku na odległość 115 m) i niedługo potem zakończył karierę narciarską (1961). Mieszkał w rodzinnym domu na Krzeptówkach w Zakopanem (cieśla). Mistrz Sportu.

Zmarł w Zakopanem 31 sierpnia 1991 roku i tam też jest pochowany na Nowym Cmentarzu.

*1956 Cortina D’Ampezzo: skoki narciarskie – 20 m. na 51 start., skoki 78 m i 74.5 m z notą 198.5 (zw. Fin A.
Hyvärinen – skoki 81 i 84 m z notą 227.0).

*Reprezentant kraju na IO 1952: (kontuzja odniesiona na treningu uniemożliwiła start w oficjalnych zawodach).

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s.194 (tu brak miejsca i daty śmierci); Pawlak, Olimpijczycy, s. 77 (braki jak wyżej); Porada, Igrzyska, s. 841; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 64, 393; Szatkowski, Od Marusarza do Małysza, s. 85-87.