Jerzy Głowacki (1950-2022)




mechanik, kolarz torowy, jeden z najzdolniejszych średniodystansowców, czwarty na 4 km podczas MŚ w Varese (1971), olimpijczyk z Monachium (1972).

Urodzony 26 czerwca 1950 w Kaliszu, syn Jana i Marii Owczarek, absolwent miejscowego Technikum Mechanicznego. Kolarz torowy (186 cm, 80 kg) specjalizujący się w wyścigu na 4 km (dochodzenie) ind. i druż. oraz w wyścigu parami („amerykan”). Reprezentant (od 1966) Włókniarza Kalisz (podczas służby wojskowej 1971-1972 jeździł w barwach Orła Łódź), pozostawał pod opieką trenerską: Andrzeja Landucha, Macieja Jańca, Leszka Fabiana i Stefana Borucza. Życiowy sukces odniósł podczas MŚ 1971 w Varese (4 m. w  ind. wyścigu na 4000 m), powtórzył ten wynik w drużynie podczas IO w Monachium (1972), ale z niewiadomych przyczyn przestał robić postępy i nie odegrał spodziewanej roli na arenie międzynarodowej.

5-krotny mistrz Polski: 4 km ind. (1971), 4 km druż. (1971, 1975), wyścig dwójkami „amerykan” (1971, z B. Kręczyńskim, 1976, z bratem Tadeuszem), 2-krotny srebrny medalista: wyścig dwójkami (1972), szosa druż. (1976) i 6-krotny brązowy medalista MP: 4 km ind. (1970, 1972, 1973), wyścig dług. (50 km) 1970, 1973, wyścig dwójkami „amerykan” (1977). 3-krotnie wystąpił na MŚ (1970, 1971, 1973), gdzie wywalczył m. in. 4 m. w wyścigu ind. na 4 km (Varese, 1971) oraz na 4 km druż. 1970-5 m. i 1971 – 5-8 m. W rankingu sporządzonym z okazji 100-lecia polskiego kolarstwa (1986) zajął 19 m. wśród najlepszych torowców (1921-1986).

Zmarł 11 stycznia 2022 roku w Albuquerque (Stany Zjednoczone).

*1972 Monachium: kolarstwo torowe, 4000 m druż. (na dochodzenie) – w elim. Polacy uzyskali piąty wynik na 22 start. zesp. z czasem 4.29.00, w ćwierćfin. pokonali ZSRR w czasie 4.25.72 (ZSRR – 4.26.75), w półfin. przegrali z NRD w czasie 4.26.39 (NRD – 4.23.14), a w pojedynku o 3-4 m. ulegli W. Brytanii w czasie 4.26.06 (W. Brytania – 4.23.78), zajmując 4 m. (zw. RFN – 4.22.14). Głowacki jechał tylko w wyścigu elim. Jego partnerami byli: P. Kaczorowski, J. Kierzkowski, B. Kręczyński oraz M. Nowicki (w wyścigu z Brytyjczykami miał awarię sprzętu, przebita opona).

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 197; Pawlak, Olimpijczycy, s. 80; Porada, Igrzyska, s. 885; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 46-47; Tuszyński, Złota księga, s. 132; Tuszyński, Od Dynasów, s. 414; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 306 i dalsze; Bogusz, 100 lat kolarstwa łódzkiego, s. 67, 74, 78; USC Kalisz, AU 1032/1950.