judoczka z Gorzowa Wielkopolskiego, mistrzyni Polski, medalistka mistrzostw świata i Europy, olimpijka z Barcelony (1992).
Urodzona 23 lutego 1965 w Gorzowie Wielkopolskim, córka Jarosława i Olgi Komarnickiej, absolwentka miejscowego Liceum Ogólnokształcącego 1985 (studiowała też w Instytucie Kultury Fizycznej poznańskiej AWF w Gorzowie Wlkp., uczelni nie ukończyła). Zawodniczka (160 cm, 56 kg) gorzowskiego AZS-AWF (1980-1992), podopieczna trenerów: Eugeniusza Pilcha i Andrzeja Blady (klub) oraz Jacka Skubisa i Jerzego Dodziana (kadra). Jedna z najlepszych polskich judoczek (skromna, koleżeńska, lubiana), dobrze wyszkolona technicznie, odporna psychicznie, pracowita w okresach przygotowawczych do zawodów.
Zadziorna, energiczna na tatami i w życiu, znana z nerwowych ruchów, wiecznie się gdzieś spieszyła. 6-krotna mistrzyni Polski w wadze 56-60 kg (1982, 1985, 1987, 1989, 1991 i 1992), na arenie międzynarodowej była: srebrną medalistką MŚ (1986), 4-krotną medalistką ME: srebrną (1989) i brązową (1985-1987).
*1992 Barcelona: judo, w. lekka 56 kg – w pierwszej kolejce wyciągnęła wolny los, w drugiej przegrała z D. Gonzales (Kuba), w rep. pokonała J. Alves (Brazylia), następnie U. Mybren (Szwecja) i przegrała z C. Tateno (Japonia), zajmując m. 7-8 (zw. M. Biasco Soto Hiszpania).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 200; Pawlak, Olimpijczycy, s. 83; Kronika Sportu, s. 904; Archiwum PZJudo ; Archiwum IKF Gorzów Wlkp.; Wywiad środowiskowy.
