nauczyciel wf, skoczek w dal, którego rekord Polski (8.27) trwał 26 lat, olimpijczyk z Monachium (1972) i Montrealu (1976).
Urodzony 23 listopada 1951 w Nowej Soli, syn Stanisława i Marii Żilis, ukończył tamtejsze Technikum Elektryczne (1970) i poznańską AWF (1976), gdzie otrzymał tytuł mgr wf (ze specjalnością: sport). Bogatą i długą karierę skoczka w dal (1966-1984) rozpoczął w MKS Astra Nowa Sól (1966-1969) i kontynuował ją w Lumelu Zielona Góra (1970-1972), Śląsku Wrocław (1973-1976), Zagłębiu Lubin (1977) i Lubtourze Zielona Góra (1978-1984). Wychowanek trenera Tadeusza Chmielowskiego, podopieczny trenerów: Mariana Filipiuka (Lubtour) i Ludomira Nitkowskiego (kadra). 19-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1970-1979 (19 startów i 9 zwycięstw indywidualnych), 4-krotny mistrz kraju na otwartym stadionie (1975, 1976, 1978, 1979) i w hali (1973, 1974, 1976, 1978).
Rekordzista Polski w skoku w dal. Rozpoczął od 6.39 (1966) systematycznie poprawiając rekord życiowy: 7.28 (1968), 7.96 (1970), 8.07 (1972), 8.15 (1974). Po raz pierwszy ustanowił rekord krajowy 8.24 (12 czerwca 1975 Paryż), a 8.27 uzyskał 20 czerwca 1975 w Warszawie powtarzając ten wynik 19 września tego roku w Rzymie. Był to wówczas trzeci wynik na świecie, który trwał w tabeli rekordów przez 26 lat (Grzegorz Marciniszyn uzyskał we włoskiej Malles – 8.28 w lipcu 2001). Połowa lat siedemdziesiątych była okresem szczytowych osiągnięć polskiego skoczka. W finale Pucharu Europy (1975) w Nicei zajął 1 m. (8.15), a w Turynie (1979) był 2 (8.03). Podczas trzech startów na mistrzostwach Europy, najlepsze miejsce zajął w Pradze (1978), gdzie był 4 (7.96), a podczas HME (4 starty) najlepszy był w Rotterdamie (1973), gdzie zdobył brązowy medal (7.81). Mistrz Uniwersiady w skoku w dal – 1975 Rzym (8.27).
*1972 Monachium: lekkoatletyka, skok w dal – 2 m. w I grupie elim. z wynikiem 8.01 (min. kwal. 7.80), w finale 12 m. na 12 start. z wynikiem 7.58 (zw. R. Williams USA – 8.24).
*1976 Montreal: lekkoatletyka, skok w dal – 11 m. w I grupie elim. z wynikiem 7.71 (min. kwal. 7.80) i odpadł z konk. (zw. A. Robinson, USA – 8.35).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 173; Pawlak, Olimpijczycy, s. 51 (tu błędnie kariera sportowa 1965-1974); Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 38, 312; MP mężczyzn 1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.; Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 61, 105, 130; European Indoor Handbook,s. 43; Lekkoatletyka, 1972, nr 11, s. 16, 17; „Lekkoatletyka”, 1976, nr 10, s. 22; Wachowski, Wybitni trenerzy, s. 9; AAWF Poznań, dypl. nr 1155 (27.05.1976); USC Nowa Sól, AU 1213/1951.