mechanik, torowy talent z Żyrardowa, multimedalista mistrzostw Polski, medalista mistrzostw Europy (sprint olimpijski) i świata (1 km), olimpijczyk z Barcelony (1992), Atlanty (1996) i Sydney (2000).
Urodzony 25 lutego 1969 w Żyrardowie, syn Władysława i Zofii, absolwent zasadniczej szkoły zawodowej (mechanik). Kolarz (188 cm / 89 kg) torowy (bardzo wszechstronny), reprezentant Żyrardowianki (1982), Broni Radom (1989-1990), Startu Skierniewice (1991-1992), Vitesse Skierniewice (1993), Cyklisty Żyrardów (1996) i Panoramy Servisco Warszawa (2000-2001).
Będąc dzieckiem nie pasjonował się sportem i tylko szczęśliwemu zbiegowi okoliczności zawdzięcza to, że został kolarzem. Był w szóstej klasie podstawówki (13 lat) kiedy do szkoły w Międzyborowie (kilka kilometrów od Żyrardowa), przyjechał w poszukiwaniu młodych talentów trener sekcji kolarskiej Żyrardowianki Janusz Lewiński. Sprawdziany na cykloergometrze i próby na rowerze (500 i 2000 m) wypadły pomyślnie (II miejsce) i po dodatkowych testach został kolarzem. Startował na szosie i torze, robił postępy, wygrywał krajowe zawody, zdobywał nawet mistrzowskie tytuły, ale lata biegły i kolarz z Żyrardowianki nie mógł się dobić do światowej czołówki. Ciągle „kręcił się” wokół medalu (7, 6, 5 miejsce), ale zawsze brakowało mu tej przysłowiowej kropki nad „i” czyli… setnych sekundy. Denerwował się tym i myślał nawet o skończeniu z kolarstwem. Przełomem w karierze naszego czołowego torowca był przyjazd do Żyrardowa rosyjskiego trenera Aleksandra Tołomanowa (1991) i „odtworzenie” przy jego pomocy przez PZKol systemu przygotowań olimpijskich (1995). Późno, ale wszedł on dopiero wtedy we właściwy rytm pracy treningowej, zdobywając pierwszy medal mistrzostw świata w swojej specjalności (1 km ze startu zatrzymanego 26 września 2001, Antwerpia), a więc mając 32 lata.
17-krotny mistrz Polski: sprint (1992, 1996, 2000, 2001), 1 km (1990, 1992, 1993, 1996, 1997, 2000, 2001), 4 km druż. (1993), dwójki „amerykan” (1990), keirin (2000, 2001), sprint olimpijski (1996, 2001). Najlepsze wyniki MŚ, na dystansie 1 km: 3. (2001), 5. (1996), 6. (1994, 2000), 7. (1999), 8. (1997), 10. (1995), 11. (1993) i w sprincie olimpijskim: 5. (1998), 6. (1996, 2001). Medalista ME w sprincie olimpijskim: złoty (1998) i srebrny (2000, 2001). Zwycięzca Pucharu Świata 1995. Srebrny medalista mistrzostw świata z Antwerpii (osiągnął tam „życiówkę” na 1 km – 1.03.567 i przegrał spodziewanie z Francuzem Tournantem – 1.02.571 i niespodziewanie z Niemcem Lausbergiem – 1.03.363 (nadal intensywnie trenuje i uważa, że jego kariera sportowa zaczęła się po… trzydziestce).
*Barcelona 1992: kolarstwo, kolarstwo torowe, 1000 m ze startu zatrz. – 20. msc na 32 start. z czasem 1.07,235 (zw. J. Moreno Hiszpania – 1.03,342).
*Atlanta 1996: kolarstwo, kolarstwo torowe, 1000 m ze startu zatrz. – 6. msc na 20 start. z czasem 1.04,697 (zw. F. Rousseau Francja – 1.02,712).
*Sydney 2000: kolarstwo, kolarstwo torowe, 1000 m ze startu zatrz. – 7. msc na 16 start. z czasem 1.04,156 (zw. J. Quelly W. Brytania – 1.01,609); keirin – 6. msc w II wyścigu I rundy, 3. msc w I wyścigu rep. I rundy (pierwszych dwóch z każdego wyścigu awansowało do II rundy), odp. z konk.; sprint olimpijski – Polacy zajęli 10. msc w I rundzie elim (12 ekip) z czasem 46.186 (8 ekip z najlepszymi czasami awansowało do II rundy) i odp. z konk. Partnerami byli: K. Czajkowski i M. Mientki.
*Ateny 2004: kolarstwo, kolarstwo torowe, 1000 m ze startu zatrz. – 14.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 241; Pawlak, Olimpijczycy, s. 133-134; Magazyn Olimpijski 2000, nr 8-9, s. 67, nr 10-11, s. 118-119; Kronika 2001, s. 78-79; Barwiński B., Kariera zaczyna się po… trzydziestce Sport 2001, nr 256, s. 20; Wywiad środowiskowy.