Halina Aszkiełowicz-Wojno (1947-2018)

1

Medale igrzysk olimpijskich

1

mgr ekonomii, czołowa siatkarka Polski (1960-1980) rodem ze Słupska, brązowa medalistka z Meksyku (1968).

Urodzona 4 lutego 1947 w Słupsku, córka Stanisława i Janiny Kadziewicz (trzeci rzut przesiedleńców ze wsi Słobodzie koło Wilna), absolwentka II Liceum Ogólnokształcącego w Świdnicy (1964), wrocławskiej WSE (1970) i Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, gdzie otrzymała tytuł magistra ekonomii (1987). Siatkarka (179 cm, 70 kg) Czarnych Słupsk, WKS Słupii, Polonii Świdnica i Odry Wrocław (1960-1980). Trenerzy: Zenon Cieślak, Janusz  Badora, Zofia Wojewódzka, Tadeusz Ząbek i Zygmunt Krzyżanowski.

W siatkówkę grały jeszcze dwie jej młodsze siostry (Teresa i Jadwiga), ale tylko Halina doszła do najwyższych zaszczytów będąc aż 177-krotną reprezentantką Polski (1965-1973). Wysoka, atakująca, ambitna. 2-krotna medalistka mistrzostw Europy: srebrna z Izmiru (1967) i brązowa z Reggio Emilia (1971). Uczestniczka mistrzostw świata w Warnie (1970), gdzie Polki zajęły 9 m. Zasłużona Mistrzyni Sportu, odznaczona m. in. srebrnym i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Brązowym Krzyżem Zasługi.

Zmarła 22 czerwca 2018 roku.

*1968 Meksyk: zawodniczka drużyny siatkówki, która po zwycięstwach nad Koreą Płd. 3:2, USA 3:0, Meksykiem 3:2, CSRS 3:0, Peru 3:1 oraz porażkach z ZSRR 0:3 i Japonią 0:3 zajęła 3. msc w turnieju i zdobyła brązowy medal (zw. ZSRR). Partnerkami Aszkiełowicz w drużynie były: K. Czajkowska, K. Jakubowska, K. Krupa, J. Książek, J. Ledwig, B. Niemczyk, K. Ostromęcka, E. Porzec, Z. Szcześniewska, W. Wiecha i L. Żmuda.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 150; Pawlak, Olimpijczycy, s. 23; Duński, Od Paryża, s. 26-27; MES, t. 1, s. 50; Mecner, 80 lat siatkówki, s. 175 i dalsze; Wywiad środowiskowy.