MARTYNA HENRYK JULIAN (1907-1984)
ps. „Antałek”, księgowy, piłkarz drużyn krakowskich i warszawskich, obrońca z atomowym strzałem, olimpijczyk z Berlina (1936).
Urodzony 14 listopada 1907 w Krakowie syn Franciszka i Marii z Lepuckich uczył się w miejscowym Gimnazjum im. B. Nowodworskiego (1922) i Szkole Handlowej (1923-1927) po czym przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował w dziale księgowości firmy „Singer”. Służbę wojskową (1928-1930) odbywał (kancelista) w 20 pp na Powiślu, a po jej zakończeniu kontynuował karierę zawodową (księgowy) w przedsiębiorstwach budujących stadion WKS Legia i obiekty CIWF na Bielanach. W latach 1932-1939 pracował jako księgowy w firmie „Tungsram”.
Znany był przede wszystkim jako świetny piłkarz (napastnik, od 1928 obrońca). Tylko 167 cm wzrostu, waga 85-95 kg (stąd pseudonim „Antałek”), a mimo wszystko – szybki, ruchliwy, zwinny. Niezwykła siła i precyzja wykopu. Pewny egzekutor rzutów wolnych i karnych. Postrach nie tylko bramkarzy. Wychowanek krakowskiego Orła (1920-1923) grał potem kolejno w Koronie Kraków (1924-1928), Legii Warszawa (1928-1936) i Warszawiance (1937-1939).
Szczególnie zasłużony dla stołecznej drużyny wojskowych: 9 sezonów w ekstraklasie (1928-1936), 160 meczów i 18 goli w Warszawiance 3 sezony w ekstraklasie, 28 meczów i 2 strzelone gole. Nieprzerwanie przez 7 lat reprezentował barwy narodowe występując w 32 spotkaniach (23 A + 9 nieoficjalnych) w których zdobył 5 bramek. Debiutował (2 czerwca 1929) na prawej obronie w meczu z Węgrami, a ostatnie spotkanie rozegrał z Danią (4 października 1936). Olimpijczyk.
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 został wzięty do niewoli po kapitulacji twierdzy Modlin. Zwolniony z obozu jenieckiego w Iławie powrócił do stolicy. W czasie okupacji grał w konspiracyjnych rozgrywkach piłkarskich w barwach KS Radość. Uczestnik Powstania Warszawskiego (komendant kamienicy przy ul. Mokotowskiej 52). Po wojnie osiadł na stałe w rodzinnym Krakowie, gdzie (od 10 kwietnia 1951) związał się z „Ars Christiana”. Kierownik sklepu tej firmy przy Pl. Mariackim 5 aż do przejścia na emeryturę (30 czerwca 1978). Żonaty. Działacz (prezes) Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego.
Zmarł 17 listopada 1984 w Krakowie i pochowany został na tamtejszym Cmentarzu Podgórskim.
*1936 Berlin: obrońca drużyny piłkarskiej, która w elim. pokonała Węgry 3:0, w ćwierćfin. wygrała z W. Brytanią 5:4, w półfin. przegrała z Austrią 1:3, a w meczu o brązowy medal uległa Norwegii 2:3 (2:2) zajmując w turnieju 4. miejsce (zw. Włochy). Martyna grał w trzech meczach (Węgry, Anglia, Austria). Skład drużyny – zob. Albański Spirydion.
Bibl.: Słownik WF, 1987, z. 1, s. 140-141 (Kazimierz Toporowicz); EP Fuji, Legia, s. 187, Polonia, s. 252 oraz Biało-Czerwoni, t. 20, s. 173; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 367; Hałys, Polska piłka; Legia, Historia; Radoń, Piłka nożna w Polsce; Głuszek, Leksykon 1999, s. 270; Pawlak, Olimpijczycy, s. 166-167.
