NOWARA HENRYK (1924-2001)
ps. „Hajna”, trener, pięściarz wagi średniej z Wielkich Hajduków, olimpijczyk z Helsinek (1952), prowadził do boju olimpijczyków Meksyku (1968) i Polski (1972).
Urodzony 14 czerwca 1924 w Wielkich Hajdukach (Chorzowie), trener I kl. (od 1961), pięściarz (181 cm, 75 kg) wagi średniej Ruchu Chorzów (1935-1939), Batorego Chorzów (1946-1950), Stali Chorzów (1951-1952) i Stali Łabędy (1953-1958). Jego powojenna kariera przebiegała w konfrontacji z takimi m.in. pięściarzami jak: Antoni Kolczyński, Zbigniew Piórkowski, Franciszek Szymura, a przede wszystkim Tadeusz Grzelak. 2-krotny mistrz Polski w kat. średniej (1949, 1952) i 2-krotny wicemistrz: w w. średniej (1947, przegrał z Kolczyńskim) i w w. półciężkiej (1951, przegrał z Grzelakiem). 11-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1949-1952, kiedy to odniósł tylko 2 zwycięstwa i przegrał 9 pojedynków z takimi m.in. rywalami jak: Czechosłowak Juliusz Torma i Węgier Laszlo Papp, którzy byli wówczas gwiazdami światowego boksu. Olimpijczyk w Helsinkach (1952). Uczestniczył także (waga średnia) w mistrzostwach Europy w Oslo (1949). W elim. przegrał z Jugosłowianinem Ivicą Pavlicem i odp. z konk. Stoczył 347 walk (tu wliczonych zostało także kilkadziesiąt pojedynków, które stoczył w trakcie trwania II wojny światowej), z których 314 wygrał, 6 zremisował i 27 przegrał. Po zakończeniu kariery sportowej trener (od 1961 I kl.) ŁTS Łabędy i Ruchu Chorzów. Wieloletni współpracownik F. Stamma i Pawła Szydły (nauczyciel techniki walki). Dobry sekundant (spokojny w życiu, pełen temperamentu w narożniku ringu). W latach 1967-1968 przygotowywał (wraz z Kazimierzem Marcem) i prowadził w czasie igrzysk drużynę narodową Meksyku (2 złote i 2 brązowe medale). Cztery lata później (1972) podczas IO w Monachium zajął (po Stammie) miejsce w narożniku drużyny biało-czerwonych. I tu dała znać o sobie jego solidna praca szkoleniowa (medale Szczepańskiego, Rudkowskiego, Błażyńskiego i Gortata). Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1972). Przez wiele lat mieszkał w Niemczech (wraz z jednym z synów), ale często zaglądał do rodzinnego Chorzowa, gdzie miał dom i gdzie mieszka drugi z synów. Przeżył ponad 77 lat. Zmarł 28 listopada 2001 w Chorzowie, gdzie też jest pochowany.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 283-284; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (2), s. 169-170; Osmólski, Leksykon boksu, s. 193; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 71; Pawlak, Olimpijczycy, s. 184; Olszewski L., Przekroczywszy 77 lat zmarł Henryk Nowara „Hajna”, „Bokser”, 2002, nr 1; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 182.
*1952 Helsinki: w. średnia – w pierwszej kolejce przegrał 1:2 z Khanem Mohammedem (Pakistan) i odp. z konk. (zw. F. Patterson, USA).
| « powrót do listy |