policjant, pięściarz łódzkiej Gwardii, wielokrotny mistrz Polski w wadze papierowej, olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 9 sierpnia 1955 w Łodzi, syn Henryka i Marianny Loba, absolwent miejscowej Zawodowej Szkoły Przyzakładowej (elektromonter), od 1976 funkcjonariusz ZOMO, w latach 1980-1983 uczęszczał na kursy uzupełniające wiedzę, których jednak nie ukończył, od 1969 trampkarz ŁKS (Wacław Pegza), od 1972 podjął systematyczne treningi w sekcji bokserskiej łódzkiej Gwardii (Stefan Pisarek), gdzie spędził całe życie zawodnicze (do 1989). Pięściarz (162 cm, 50 kg) wagi papierowej, 7-krotny mistrz Polski (1977-1981, 1984, 1989) i 8-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1976-1981 (4 zwycięstwa, 4 porażki). Uczestnik mistrzostw Europy w Kolonii (1979), gdzie zajął 5-8 m.
Zwycięzca turniejów: „Złota Łódka” (1976) w kat. muszej i w kat. papierowej (1980), „Czarne Diamenty” (1977, 1979), „Laur Wrocławia” (1977) i im. F. Stamma (1979, 1981) – wszystkie w kat. papierowej. Stoczył w sumie 237 walk (185 zwycięstw – 8 remisów – 44 porażki). Mistrz Sportu.
*1980 Moskwa: boks, w. papierowa – w pierwszej kolejce przegrał 2:3 z Byong Uk Li (KRL-D) i odp. z turnieju (zw. S. Sabirow, ZSRR).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 299; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 128; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych, s. 188-189; Pawlak, Olimpijczycy, s. 202; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 203; Wywiad środowiskowy.
