ps. „Fafik”, największy szczęściarz w historii polskich zapasów, wicemistrz olimpijski (w. półciężka) z Atlanty (1996).
Urodzony 21 października 1970 w Lubawie, woj. olsztyńskim w wielodzietnej rodzinie (pięciu braci i trzy siostry) Edwarda i Barbary Jabłońskiej, absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie (1993) i Instytutu Kultury Fizycznej w Gorzowie Wlkp. (1999).
Zapaśnik (193 cm, 92 kg) stylu klasycznego, reprezentant LKS Motor Lubawa od 1980 (tu jego pierwszym trenerem był Józef Blank), Zagłębia Wałbrzych i Legii Warszawa 1989-2000 (podopieczny trenera Bolesława Dubickiego).
Zaczynał w Szkole Podstawowej im. M. Kopernika w Lubawie od rzutów piłką palantową, skakania w dal i biegów sprinterskich, potem był wicemistrzem województwa olsztyńskiego w trójboju lekkoatletycznym, ale w Lubawie była tylko piłka nożna i zapasy (spopularyzowali je uczniowie olsztyńskiego Technikum Budowlanego bracia Józef i Krzysztof Blankowie i Bolesław Jurewicz), którzy po ukończeniu szkół powrócili w rodzinne strony. Został zapaśnikiem (także jego brat Michał, trzeci z braci uprawiał rugby), ale bez większego entuzjazmu.
Okazało się jednak, że jest wielkim talentem (walczył przez wiele lat w kategoriach wagowych 85-130 kg), zdobył 7-krotnie tytuł mistrza Polski (1994-1996, 1998, 2000-2002) oraz srebrny medal olimpijski (1996) i mógłby zdobyć dużo więcej sportowych trofeów, gdyby nie przesadne kunktatorstwo w walce (kalkulacja) i zachowawczy styl w rozgrywaniu pojedynków i zawodów. Zawsze się oszczędzał i chciał zdobyć wszystko najmniejszym kosztem. Mimo takiego podejścia do sportu został wicemistrzem olimpijskim, stąd nazwany jest „dzieckiem szczęścia” lub największym szczęściarzem w historii naszych zapasów. Trochę więcej serca do walki i zaciętości, a mógł zostać mistrzem olimpijskim. Powiedział kiedyś: „Ja już byłem zadowolony i mimo dopingu licznej Polonii Amerykańskiej, nie potrafiłem się zmusić do największego wysiłku. Srebrny medal wydawał mi się szczęściem największym”. Nie doczekał także olimpijskiego rewanżu. Kilka miesięcy przed Sydney (2000) powiedział: „Czuję się wypalony, dwadzieścia lat startów zrobiło swoje i postanawiam właśnie zająć się bardziej życiem rodzinnym”. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1996).
*1996 Atlanta: zapasy, styl klas., w. półciężka 90 kg – w pierwszej kolejce pokonał 4:0 A. Essafoui (Maroko), w drugiej zwyciężył 12:2 R. Redżepowa (Turkmenistan), w trzeciej wyciągnął wolny los, w czwartej wygrał 6:0 z I. Konstantinidisem (Grecja), w piątej przegrał 0:6 z W. Olejnikiem (Ukraina), zdobywając srebrny medal (zw. W. Olejnik Ukraina).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 185; Pawlak, Olimpijczycy, s. 67; Godlewski, Olimpijskie turnieje, s. 114, 153, 178, 212, 236; Archiwum IKF Gorzów Wlkp.; Lipski, MEZ (w przygotowaniu do druku); Wywiad środowiskowy.
