Jadwiga Marko-Książek (1939-2019)

2

Medale igrzysk olimpijskich

2

nauczycielka akademicka, trenerka, siatkarka z Gdańska, zawodniczka AZS-AWF Warszawa, dwukrotna brązowa medalistka olimpijska z Tokio (1964) i Meksyku (1968).

Urodzona 6 kwietnia 1939 w Zelwie, pow. Wołkowysk w rodzinie kolejarskiej (córka Konstantego), absolwentka Liceum Ogólnokształcącego w Pruszczu Gdańskim (1957) i warszawskiej AWF (1968), gdzie otrzymała tytuł magistra wf. Wysoką (178 cm, 68 kg), ładną i zgrabną dziewczynę „odkrył” dla sportu na szkolnym boisku Otton Welter, działacz, kibic i miłośnik siatkówki z Pruszcza Gdańskiego skąd trafiła pod siatkę do Elżbiety Kurtzowej w Gedanii.

Prawdziwą karierę zawodniczą rozpoczęła jednak dopiero w bielańskiej AWF, gdzie w tamtejszym AZS spotkała najbliższe koleżanki z drużyny (Krystyna Czajkowska, Lidia Żmuda) i intensywnie trenując stosunkowo szybko awansowała do drużyny reprezentacyjnej (1959). Rok później (1960) na mistrzostwach świata w Brazylii, gdzie Polki wywalczyły 4. msc, była nie tylko jedną z najlepiej i najskuteczniej atakujących zawodniczek tej imprezy, ale rozstała się też na zawsze z kompleksem za wysokiej „dziewczyny-chudzielca” zdobywając tytuł miss MŚ 1960. 3-krotna mistrzyni Polski z drużyną AZS-AWF Warszawa (1964-1966) była też 144-krotną reprezentantką Polski (1959-1969) zdobywając: brązowy medal MŚ w Moskwie (1962) i srebrny ME w Konstancy (1963).

Zmarła 30 stycznia 2019 w Gdańsku w wieku 79 lat.

*1964 Tokio: zawodniczka drużyny siatkówki, która po zwycięstwach nad USA 3:0, Koreą Płd. 3:0, Rumunią 3:0 oraz porażkach z ZSRR 0:3 i Japonią 1:3 (Polki jako jedyne „urwały” Japonkom seta w czasie całych igrzysk) zajęły w turnieju 3. msc i zdobyły brązowy medal (zw. Japonia). Skład drużyny zob. – Abisiak – Rutkowska – Dobrowolska Jadwiga. Niecodzienny wyczyn odnotowano w meczu Polek z USA. W drugim secie tego pojedynku Jadwiga Marko zdobyła kolejno dziesięć punktów bezpośrednio z zagrywki (tzw. dziesięć asów serwisowych)! Była w świetnej formie i otrzymała od trenera kadry Stanisława Pobórki (cztery lata później polski trener podczas kolejnych IO 1968 prowadził do boju siatkarki Meksyku) bardzo wysokie noty.

*1968 Meksyk: zawodniczka drużyny siatkówki
, która po zwycięstwach nad Koreą Płd. 3:2, USA 3:0, Meksykiem 3:2, CSRS 3:0, Peru 3:1 oraz porażkach z ZSRR 0:3 i Japonią 0:3 zajęła 3. miejsce i zdobyła brązowy medal (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Aszkiełowicz – Wojno Halina.
Wspominała: „O Tokio nie potrafię mówić spokojnie, bez ściskającego gardło wzruszenia. Meksyk był mimo swojego wspaniałego kolorytu smutniejszy. Może dlatego, że grałam niewiele, że nie czułam się tak jak w Tokio, jedną z bohaterek, lecz jedynie okruchem z bezimiennego tłumu olimpijczyków, przyglądających się zmaganiom najlepszych. Ale chyba nie tylko dlatego. Przede wszystkim atmosfera w zespole była zupełnie inna i jedynie wielki takt i rozsądek Krysi Czajkowskiej, wówczas kapitana drużyny, sprawił, że wszystko to trzymało się jakoś kupy i że w końcu wymęczyłyśmy ten medal”.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 269; Pawlak, Olimpijczycy, s. 166; Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 57-63;  Duński, Od Paryża, s. 548-549; MES, t. 2, s. 126-127; Mecner, 80 lat siatkówki, s. 175 i dalsze; AAWF Warszawa, sygn. D-3276 / S.