technik, maratończyk ze Słupska, olimpijczyk z Barcelony (1992).
Urodzony 27 stycznia 1960 w Orsku koło Legnicy, syn Stanisława i Teresy Zięba, absolwent średniej szkoły zawodowej (technik). Maratończyk Gryfa Słupsk (1983-1999), podopieczny trenera Janusza Rolbieckiego. 2-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1987-1989 (2 starty, bez zwycięstw indywidualnych), 3-krotny mistrz kraju: na 10000 m (1987), półmaratonie (1992) i biegu przełajowym (7 km) w 1990, a także halowy mistrz Polski w biegu na 3000 m (1988).
Rekordy życiowe: 5000 m – 13.34.63 (30 lipca 1988 Sopot), 10000 m – 28.18.42 (20 czerwca 1989 Grudziądz ) i maraton – 2:10.07 (12 kwietnia 1992 Londyn). Znaczące sukcesy osiągnął również w innych zawodach światowej rangi w maratonie. M.in. zajął 4 m. na mistrzostwach świata w Tokio (1991) i 3 m. w finale Pucharu Świata w Londynie (1991).
*1992 Barcelona: lekkoatletyka, maraton – 7 m. na 112 start. z czasem 2:14.32.0 (zw. Y. Hwang Korea – 2:13.23,0).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 209; Pawlak, Olimpijczycy, s. 95 (tu błędnie mistrz Polski w maratonie 1987); Kurzyński, Mecze mężczyzn 1984-2000 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.); Wyniki HMP 1933-2002 (oprac. niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 38, 40, 42, 120,132,153; „Lekkoatleta”,1992 , nr 9, s. 27 (tu wynik startu olimpijskiego – 2:14.29.0).
