narciarz, mistrz Polski (1952), olimpijczyk z Cortina d’Ampezzo (1956), trener.
Urodzony 2 grudnia 1928 r. w Wiśle (na Dzielnicach), syn Jana i Zuzanny Polok; wykształcenie podstawowe, trener, narciarz specjalista w kombinacji norweskiej, reprezentant SNPTT Wisła (1945-46), SKN Katowice (1947-48), LKS Barania Wisła (1949-51), WKS Zakopane (1952-53) i Startu Wisła (1954-66), pierwszym jego trenerem był Marian Woyna-Orlewicz.
Narciarstwo zaczął uprawiać w czasie okupacji (startował nawet w mistrzostwach Niemiec w 1942), po wojnie (cudem uniknął wywózki na Syberię) kontynuował karierę sportową, dzielnie walcząc w kombinacji norweskiej o prymat w kraju z zawodnikami zakopiańskimi. Kontuzja (złamana noga) wyeliminowała go ze startu olimpijskiego w St. Moritz (1948), a w drodze na kolejne igrzyska do Oslo (1952) w ostatniej chwili zabrakło miejsc w samolocie dla Raszki oraz Jana Kuli i Stanisława Wawrytki (czekali na odlot w warszawskim hotelu Polonia, ale się nie doczekali). Uczestniczył dopiero w zimowych igrzyskach w Cortinie d’Ampezzo (1956), ale już w nie najlepszej formie.
Mistrz Polski w komb. nor. (1952, jako pierwszy narciarz spoza Zakopanego), wicemistrz kraju w biegu na 18 km (1952) i 7-krotny brązowy medalista: w komb. nor. (1949,1950,1951,1953,1956) oraz w sztafecie 4x10km. (1950,1951). Także: brązowy medalista AMŚ (1953) semmerling – komb. nor., mistrz Czech i Moraw w skokach (1947) oraz 2-krotny zwycięzca w Memoriale Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny w komb. nor. (1952,1954) i 3-krotny międzynarodowy mistrz Węgier w skokach, biegu 15 km i komb. nor. (1958). Jego przeżycia i sportowa karierę opisał Zdzisław Adamiec w książce Jan Raszka. W pogoni za piątym kółkiem olimpijskim, Bielsko-Biała 1998.
Zmarł 5 lutego 2007 roku.
*1956 Cortina d’Ampezzo: kombinacja norweska – 32. miejsce (36 zaw.) z notą 387,9 (zw. S. Stenersen, Norwegia 455,0), w biegu zajął 32. miejsce z czasem 1:05.15,0 i notą 205,4,a w skokach 29. – skoki 64 m, 65 m i 64,5 m z notą 182,5.
