TOMASZEWSKI JAN
ps. „Tomek”, przedsiębiorca, trener, jeden z najlepszych bramkarzy w historii polskiej piłki nożnej, „człowiek, który zatrzymał Anglię”, srebrny medalista z Montrealu (1976).
Urodzony 9 stycznia 1948 we Wrocławiu, syn Stanisława i Janiny, absolwent (matura) miejscowej Szkoły przy Elektrycznych Zakładach Naukowych „Elbro” (1967) i 3-letnich Zaocznych Studiów Trenerskich w warszawskiej AWF (1986). Zawodnik (192 cm, 95 kg), bramkarz: Śląska Wrocław (1960-1962 i 1968-1970, liga), Gwardii Wrocław (1963-1967), Legii Warszawa (1971), ŁKS Łódź (1972-1978, liga), belgijskiego Beerschot (1978-1981), hiszpańskiego Herculesa Alicante (1981-1982) i ŁKS Łódź (1982). Reprezentant Polski (63 A + 2), zadebiutował w meczu z RFN (1:3) w Warszawie (1971), a zakończył reprezentacyjny staż w spotkaniu z Hiszpanią (1981).
2-krotny uczestnik mistrzostw świata (1974, 1978), gdzie zdobył brązowy medal (1974). Bohater ostatniego, decydującego spotkania eliminacyjnego do tych mistrzostw z Anglią na Wembley (1973), gdzie Polska zremisowała 1:1 co dało jej upragniony awans i w konsekwencji zdobycie medalu (po zwycięstwie nad Brazylią 1:0). Uznany został przez prasę angielską za najlepszego zawodnika biało – czerwonych i „człowieka, który zatrzymał Anglię”. Zdobył wielką popularność w kraju i uznanie fachowców za granicą. Słynny internacjonał Pele powiedział, że „w bramce nie ma lepszych od Polaka Tomaszewskiego”, po tym jak „Tomek” w czasie MŚ w RFN obronił trzy rzuty karne: Staffana, Tappera i Uli Hoenessa. Olimpijczyk z Montrealu (1976). Po zakończeniu kariery zawodniczej próbował swych sił w roli trenera (łódzkie zespoły ŁKS, Widzewa i Orła), ale z mizernymi rezultatami; niewiele także zdziałał w szkoleniu kadry narodowej będąc asystentem Andrzeja Strejlaua (zrezygnował w sierpniu 1990).
Specjalista od marketingu w różnych firmach łódzkich, m. in. dyrektor firmy „Karimex”. Od jesieni 1998 był doradcą prezesa UKFiT Jacka Dębskiego. Pisze (prasa) i mówi (tv) o piłce. Głosi kontrowersyjne opinie i dlatego zapraszany jest często do różnego rodzaju dyskusji o futbolu, którego nadal jest wielkim entuzjastą. Działacz PKOl. Autor wspomnień pt. „Czy mogłem zostać mistrzem świata?”. Mistrz sportu, odznaczony m. in. Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (dwukrotnie złotym i srebrnym).
*1976 Montreal: bramkarz drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (3 druż.) pokonała Iran 3:2 i zremisowała z Kubą 0:0, zajmując 1. msc w grupie; w ćwierćfin. zwyciężyła KRL-D 5:0, w półfin. wygrała z Brazylią 2:0, w finale przegrała z NRD 1:3 (0:2), zdobywając srebrny medal. Wystąpił we wszystkich spotkaniach. Skład drużyny zob. – Benigier Jan.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 352 (tu błędnie 2-krotny medalista MŚ); Pawlak, Olimpijczycy, s. 226; EP Fuji: Legia, s. 197, Widzew, s. 179, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 179; Gowarzewski, Encyklopedia, s. 505; 80 lat Łódzki OZPN, s. 179; Duński, Od Paryża, s. 946-947 (tu błędnie: mecz z RFN na Stadionie X-lecia w 1976; powinno być 1971, i Beerschot Antwerpia to klub belgijski, a nie holenderski); Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 373; AAWF Warszawa, D- 6045/ Z.
