WERNER JAN (1946-2014)
nauczyciel wf, trener, jeden z najlepszych czterystumetrowców w historii polskiej lekkoatletyki, rekordzista i mistrz Europy z Aten (1969), srebrny medalista olimpijski (4 x 400 m) z Montrealu (1976).
Urodzony 25 lipca 1946 w Brzezinach, pow. Wieluń, woj. łódzkie w rodzinie chłopskiej Stanisława i Bronisławy Marianny Jurczyńskiej, ukończył Liceum Ogólnokształcące im. T. Kościuszki w Wieluniu (1964) i warszawską AWF (1968), gdzie otrzymał tytuł magistra wf. Zawodnik o świetnych warunkach fizycznych (190 cm, 84 kg), zaczął od koszykówki (1962), ale rok później wystartował już jako sprinter (200 m) podczas Wojewódzkiej Spartakiady Młodzieży w Pabianicach. Zawodnik (specjalista w biegu na 400 m) warszawskich klubów: AZS (1965-1968) i Gwardii (1969-1976). Wedle swego szkoleniowego kreatora, niezapomnianego trenera Włodzimierza Drużbiaka (był prawdziwym, nie tylko sportowym wychowawcą młodzieży), miał być kandydatem na rekordzistę świata; został „tylko” mistrzem Europy, otarł się o medal olimpijski w sztafecie 4 x 400 m już w Meksyku (rekordowy bieg 3.00.5), aby zdobyć go dopiero w Montrealu, kiedy miał już prawie 30 lat. Długa i piękna droga wspaniałego sprintera.
Był 32-krotnym reprezentantem Polski w meczach międzypaństwowych 1966-1976 (66 startów, 19 zwycięstw indywidualnych), 3-krotnym rekordzistą Europy (200 m, 4 x 200 i 4 x 400 m), 9-krotnym rekordzistą kraju (poza biegiem na 200 m w sztafetach) i 10-krotnym mistrzem Polski: na 200 m (1967, 1969, 1971), 400 m (1968, 1970, 1971, 1976), 4 x 100 m (1974, 1975) i 4 x 400 m (1969). Rekordy życiowe: 100 m – 10.3 (14 maja 1967 Kielce) i 10.60 (1 lipca 1973 Warszawa), 200 m – 20.4, który był rekordem Europy (3 czerwca 1967 Warszawa) i 20.87 (4 września 1971 Monachium), 400 m – 45.7 (13 sierpnia 1966 Warszawa) i 45.44 (28 lipca 1976 Montreal). Podczas 4-krotnych startów w mistrzostwach Europy zdobył 4 medale: w Budapeszcie (1966) – złoty w sztafecie 4 x 400 m (3.04.5), w Atenach (1969) – złoty w biegu na 400 m (45.75) i w Helsinkach (1971) – brązowy w biegu na 400 m (45.6) i srebrny w sztafecie 4 x 400 m (3.03.6). Równie udanie startował (trzykrotnie) w finałach Pucharu Europy (1967) wygrał sztafetę 4 x 400 oraz zajął 2. msc w biegu na 200 m), w Sztokholmie (1970) był pierwszy w biegu na 400 m (45.9) i startował w zwycięskiej sztafecie 4 x 400 m, w Nicei (1975) sztafeta była 5.
Wiele sukcesów (wraz z kolegami) odniósł podczas startów w halach głównie w biegu rozstawnym 4 x 2 okrążenia. Polacy wygrali tę konkurencję podczas Europejskich Igrzysk Halowych w Madrycie (1968) i Belgradzie (1969) i w czasie Halowych Mistrzostw Europy w Sofii (1971) i Grenoble (1972). Zdobył także złoty medal podczas Uniwersiady w Turynie (1970) w sztafecie 4 x 100 m (wraz z S. Wagnerem, G. Gramse i Z. Nowoszem). Po zakończeniu kariery zawodniczej, trener Gwardii i kadry narodowej (współpraca z Zygmuntem Zabierzowskim). Wieloletni kierownik wyszkolenia sportowego WKS Gwardia Warszawa, prezes Stowarzyszenia Trenerów Polskich w stolicy, wreszcie dyrektor i wiceprezes do spraw organizacyjnych i sportowych Gwardii, klubu, któremu oddał wszystkie swoje siły i umiejętności. Zasłużony Mistrz Sportu.
Zmarł w Warszawie 21 września 2014 roku po ciężkiej chorobie.
*1968 Meksyk: 400 m – 1. w VI przedb. (7 zaw.) z czasem 45.9, 1. msc w III ćwierćfin. (7 zaw.) z czasem 45.6, 5. msc w II półfin. (8 zaw.) z czasem 45.7, odp. z konk. (zw. L. Evans, USA – 43.86); 4 x 400 m – 1. w II przedb. (4 zesp.) z czasem 3.03.0, 4. msc w finale (8 zesp.) z czasem 3.00.5, który był rekordem Europy i rekordem życiowym polskich zawodników (zw. USA – 2.56.16). Partnerami w sztafecie byli: A. Badeński, J. Balachowski i S. Grędziński.
*1972 Monachium: 400 m – 4. w VI przedb. (7 zaw.) z czasem 45.93 , 3. msc w I ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 46.02, 6. msc w II półfin. (7 zaw.) z czasem 46.26, odp. z konk. (zw. V. Matthews, USA – 44.66); 4 x 400 m – 1. w III przedb. (6 zesp.) z czasem 3.02.5, 5. msc w finale (8 zesp.) z czasem 3.01.1 (zw. Kenia – 2.59.8). Partnerami w sztafecie byli: A. Badeński, J. Balachowski i Z. Jaremski.
*1976 Montreal: 400 m – 3. w II przedb. (8 zaw.) z czasem 46.19, 2 m. w III ćwierćfin. (7 zaw.) z czasem 45.88, 4. msc w II półfin. (8 zaw.) z czasem 45.44, 8. msc w finale (8 zaw.) z czasem 45.63 (zw. A. Juantorena Kuba – 44.26); 4 x 400 m – 1. w II przedb. (8 zesp.) z czasem 3.03.03, 2. msc w finale (8 zesp.) z czasem 3.01.43 (zw. USA- 2.58.65), zdobywając srebrny medal. Partnerami byli: Z. Jaremski, J. Pietrzyk i R. Podlas.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 361-362; Pawlak, Olimpijczycy, s. 280; Duński, Od Paryża, s. 993-94; Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 53, 368; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA , s. 143 i dalsze; MES, t. 2, s. 600; zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2 , s. 338 , 377, 378; „Lekkoatletyka” 1972, nr 11, s. 10, 11, 14, 1976, nr 10, s. 17, 19; Mistrovstvi Evropy 1934-1974, s. 59 , 60, 97, 98; European Indoor Handbook , s. 50; AAWF Warszawa , D-3629 / S.