ps. „Jano”, przedsiębiorca, młodszy brat Andrzeja Bachledy, jeden z najlepszych narciarzy-alpejczyków, wielokrotny mistrz Polski, olimpijczyk z Innsbrucku (1976).
Urodzony 19 kwietnia 1951 w Zakopanem, młodszy syn Andrzeja i Marii Wawrytko, absolwent miejscowego Państwowego Liceum Ogólnokształcącego w Ośrodku Rekreacyjno-Ortopedycznym (1969, student krakowskiej WSWF).
Narciarz – alpejczyk (175 cm, 72 kg), reprezentant Startu i SNPTT Zakopane (od 1963), wychowanek trenera Andrzeja Roja. Bardzo późno zainteresował się zjeżdżaniem na nartach (12 lat, wcześniej lubił raczej grzebać się w silnikach i najwięcej czasu spędzał w garażu). Kiedy już spróbował, skutecznie podglądał starszego brata i dobrze na tym wychodził. Wkrótce awansował do kadry narodowej i braterski duet był nie do pokonania w kraju. Spontaniczny, chyba najbardziej góralski z całego rodu Bachledów, ze względu na swój charakter, miał predyspozycje do konkurencji szybkościowych. Ale zjazdu nie było gdzie trenować, a super giganta jeszcze wówczas nie rozgrywano, toteż podobnie jak starszy brat był specjalistą w slalomie specjalnym. Jeździł bojowo, nawet brawurowo. Pasjonował się także motocrossem.
18-krotny mistrz Polski: w zjeździe (1971, 1976, 1978, 1979), w slalomie (1969, 1971, 1973, 1974, 1977), slalomie gigancie (1970, 1973, 1974, 1978 ), slalomie gigancie II rozegranym zamiast zjazdu (1973) i komb. alp. (1970, 1973, 1974, 1977). 6-krotny wicemistrz kraju: w zjeździe (1969,1977), slalomie gigancie (1976) i kombinacji (1969, 1978, 1979). Uczestnik MŚ: 1970 Val Gardena: 47. miejsce (zjazd), 42. (slalom gigant), nu. (slalom specjalny); 1978 Ga – Pa: 30. (slalom gigant), nu.( slalom specjalny). Srebrny medalista Pucharu Europy (1978). Wicemistrz Uniwersjady w slalomie (1978 Szpindlerowy Młyn). 4-krotny mistrz Spartakiady Armii Zaprzyjaźnionych: 1977 Szpindlerowy Młyn (zjazd, komb.), 1979 Zakopane (slalom, komb.). 4-krotny zwycięzca w Memoriale B. Czecha i H. Marusarzówny (1972 – slalom i kombinacja, 1977 – slalom i slalom gigant). Olimpijczyk (1976, wcześniej nie wysłano go wraz z bratem na IO do Sapporo).
Po zakończeniu kariery sportowej w kraju wyjechał (podobnie jak brat) do USA, by spróbować narciarstwa zawodowego. Ale zamiast jeździć – pracował przy budowie tras narciarskich i wyciągów w Colorado (mówił, że trasy w Park City to moja robota). Obecnie wraz z bratem zajmuje się dystrybucją wyrobów Salomona w Polsce.
Zmarł 7 lutego 2009 roku w Zakopanem.
*1976 Innsbruck: slalom spec. – 11 m. na 62 start. z czasem 2.08,81. I przejazd 1.03,76 – 14 m., II przejazd 1.05,05 – 6 m. (zw. Włoch P. Gros – 2.03,29).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 150; Pawlak, Olimpijczycy, s. 24; MES, t. 1, s. 56; Porada, Igrzyska, s 895; Fischer, Kronika śnieżnych tras, s. 150; Iskier przewodnik, s. 437; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 15-16, 361; AAWF Kraków, nr alb. 3509/S (nie uk. studiów); Barwiński B., Ród narciarzami słynący, Sport 2000, nr 286, s. 9.