ŚLĄZAK JANUSZ LUBOMIR (1907-1985)
ekonomista, wioślarz klubów warszawskich, trzykrotny olimpijczyk (1928, 1932, 1936), srebrny i brązowy medalista z Los Angeles (1932).
Urodzony 20 marca 1907 w Warszawie, syn Stefana i Apolonii z Jesionków, zdał maturę przed Państwową Komisją Egzaminacyjną Kuratorium Okręgu Szkolnego Warszawskiego (1928), ukończył VIII kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie (1929-1930) i odbył studia w Wyższej Szkole Handlowej (studiował także na Wydziale Inżynierii Lądowej PW). Sportem zaczął się interesować (połowa lat dwudziestych) w czasie nauki szkolnej (gimnazjum im. M. Reja) początkowo w stołecznym klubie Wisła, później AZS (1926-1931 i 1937-1939) i WTW. Miał znakomite warunki fizyczne (186 cm wzrostu, 74 kg wagi) toteż pisano o nim: „Muskularnej budowy olbrzym o kształtach greckiego boga, zawsze dowcipny, zawsze gotów do kawałów, czasem może rubaszny, ale w każdym calu solidny sportowiec i mimo młodego wieku człowiek poważny”.
Szybko awansował do grona najlepszych w kraju zdobywając z różnymi partnerami w różnych osadach 5 tytułów mistrza Polski: w ósemce (1927), czwórce ze sternikiem (1933), czwórce bez sternika (1936) i dwójce ze sternikiem (1933, 1936). Zdobył również w krajowych mistrzostwach dwa srebrne i cztery brązowe medale. Został także srebrnym medalistą mistrzostw Europy w Budapeszcie (1933) w dwójce ze sternikiem (Braun, sternik Skolimowski), ale najistotniejszymi w jego karierze były aż trzy starty olimpijskie (szczególnie ten za oceanem). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 (Armia Modlin, Mława – Warszawa, ppor. saper). Wzięty do niewoli niemieckiej przebywał w obozie jenieckim w Woldenbergu. Po wojnie pracował jako ekonomista w Dyrekcji Kolei Państwowych i Centrali Rybnej (zakładał m. in. bazy rybołówstwa polskiego w Ghanie i Nigerii). Był trenerem i działaczem PZTW. Od 1958 także sędzią wioślarskim. Zmarł 24 lutego 1985 w Warszawie, gdzie też na Cmentarzu Powązkowskim w grobowcu rodzinnym został pochowany.
*1928 Amsterdam: ósemki – w elim. Polacy wygrali z Holandią (6.37.0), przegrali następnie z W. Brytanią (6.43.2), w repesażach zwyciężyli Argentynę (6.24,6) ulegając w następnej rundzie Kanadzie (6.42.2) i zdobywając 4. msc (zw. USA). Partnerami Ślązaka w osadzie byli: O. Gordziałkowski, J. Łaszewski, M. Michalski, A. Sołtan, S. Urban i M. Wodziański i st. J. Skolimowski.
*1932 Los Angeles: dwójki ze sternikiem – 2. na 4 start. osady z czasem 8.31.2 zdobywając srebrny medal (zw. USA – 8.25.8). Ślązak płynął z J. Braunem i st J. Skolimowskim; czwórki ze sternikiem – 1. w elim. (3 osady) z czasem 7.04.2 , 3. msc w finale (4 osady) z czasem 7.26.8 zdobywając brązowy medal (zw. Niemcy – 7.19.0). Partnerami Ślązaka, który był naszym chorążym podczas IO w Los Angeles byli: J. Braun, E. Kobyliński, S. Urban i st. J. Skolimowski.
*1936 Berlin: dwójki ze sternikiem – 4. w przedb. (6 osad) z czasem 7.53.9 , 3. msc w repesażach (4 osady) z czasem 8.56.2 i eliminacja z konkurencji (zw. Niemcy – 8.36,9). Partnerami w osadzie byli: J. Braun i st. Skolimowski.
Bibl.: Słownik WF, 1999 , z. 1-2 , s. 119-120 (Ryszard Wryk); Duński, Od Paryża, s. 928-930 (tu błędny rok śmierci 1984 i błędna informacja o ośmiu tytułach mistrzowskich); Głuszek, Leksykon 1999, s. 347; Pół wieku AZS, s.350; Wryk, Akademicki, s.267 i dalsze; Pawlak, Olimpijczycy, s. 260; Kobendza, 80 lat PZTW, s. 57, 79, 195; CAW: AP 12560 + 21001.