trener, jeden z najwybitniejszych napastników w historii polskiego hokeja rodem z Nowego Targu, olimpijczyk z Innsbrucku (1976).
Urodzony 17 grudnia 1950 w Nowym Targu, syn Stanisława i Marii Rajskiej, absolwent średniej szkoły zawodowej (tokarz). Hokeista (178 cm, 77 kg) Podhala Nowy Targ (1965-1971 oraz 1974-1982), Legii Warszawa (1972-1974) i Austrii –Zell am See (1982-1985). W barwach Podhala był 8-krotnym mistrzem Polski (1969, 1973-1979) i 3-krotnie wicemistrzem (1970, 1980, 1981) rozgrywając w ciągu 14 sezonów ligowych 480 meczów i strzelając 309 bramek. Środkowy napastnik, jeden z najwybitniejszych i najlepszych strzelców (specjalność strzały z tzw. „nadgarstka”) w historii naszego hokeja.
Ze Stefanem Chowańcem i Walentym Ziętarą przez wiele lat tworzyli najlepszą i najskuteczniejszą formację ofensywną (pierwszy atak). W czasie 137 występów w drużynie narodowej (1969-1981) strzelił 59 bramek. Uczestnik IO (1976) i 9 turniejów o MŚ: 1970 Sztokholm – 6 m., 1973 Moskwa – 5 m. , 1974 Helsinki – 5 m., 1975 RFN – 5 m., 1976 Katowice – 7 m., 1977 Tokio – 10 m. (gr. B-2), 1978 Belgrad – 9 m. (gr. B-1), 1979 Moskwa – 8 m., 1981 Val Gardena – 10 m. (gr. B-2). W turniejach tych rozegrał 51 meczów zdobywając 17 goli. Po zakończeniu kariery zawodniczej – trener.
*1976 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała Rumunię 7:4 i w finale po zwycięstwie z CSRS 1:0 (walkower dla Polski, gdyż czeski zawodnik F. Pospisil zażył niedozwolone środki, wynik meczu 7:1 dla Czechosłowacji) i po porażkach z ZSRR 1:16, RFN 4:7, Finlandią 1:7 i USA 2:7 zajęła 6 m. w turnieju (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Chowaniec Stefan.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 214 (tu błędnie miesiąc urodzenia luty); Pawlak, Olimpijczycy, s. 102 (błąd jak wyżej); Porada, Igrzyska, s. 894; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 94, 285, 288; USC Nowy Targ, AU 492/1950 (19.04.2002); Wywiad środowiskowy.
