JASKUŁA ZENON WŁADYSŁAW
przedsiębiorca, szosowiec z Wielkopolski, srebrny medalista olimpijski (drużyna) z Seulu (1988), który jako pierwszy Polak znalazł się wśród trzech najlepszych kolarzy Tour de France (1993).
Urodzony 4 czerwca 1962 w Śremie, syn Władysława i Jadwigi Konopka, absolwent miejscowego Technikum Samochodowego (1979). Kolarz, szosowiec (183 cm, 77 kg) LZS Piast Śrem (od 1977), LZS Wielkopolska (1982), Gwardii Katowice (1983-1984) i WLKS Orlęta Gorzów Wlkp. (1985-1989) z którym współpracowali trenerzy: Bronisław Krawczyk, Jerzy Drzewiecki, Andrzej Kołodziejczyk, Adam Gęszka, Marian Więckowski, Ryszard Szurkowski i Wacław Skarul (kluby i reprezentacja). Wychowywał się (wraz z trzema braćmi i siostrą Ireną) w gospodarstwie rodziców w Błażejewie nad Jeziorem Kórnickim i na pierwszy wyścigowy rower musiał ciężko zapracować (wcześniej miał już rower brat Roman). Zaczynał jako szesnastolatek i po dwóch latach treningu wygrał nawet mistrzostwo Polski juniorów, ale nie wróżono mu wielkich sukcesów (był, jak mówiono, za wątły i za szczupły). Ale startował, nabierał doświadczenia, przede wszystkim dużo pracował i z biegiem czasu stał się specjalistą w najtrudniejszej kolarskiej próbie – jeździe indywidualnej na czas (lubił także góry). Te predyspozycje szybkościowo-wytrzymałościowe zdecydowały o dalszej karierze kolarza rodem z wielkopolskich LZS. Dostrzegł go najpierw Marian Więckowski, a potem trener Ryszard Szurkowski (1985), który (wraz z W. Skarulem) przygotowywał drużynę szosową do IO w Seulu (1988), gdzie jego podopieczni (znów jak za czasów Łasaka zdopingowani do walki o wynik) o mało nie zdobyli złotego medalu (przegrali z NRD o 7 sekund). Powtórzyli ten wyczyn rok później (1989) na MŚ w Chambery, gdzie wyścigu indywidualnym Joachim Halupczok po porywającej walce został mistrzem świata. Dopiero wtedy (1990) Jaskuła i Halupczok (promotor Czesław Lang) przeszli do obozu zawodowców, gdzie kolarz ze Śremu rozpoczął drugą, bardziej dla niego znaczącą część sportowej kariery, podczas której miało miejsce dla nas wydarzenie historyczne. Jego ostatni trener Ryszard Szurkowski był pierwszym polskim kolarzem, który wywalczył tytuł mistrza świata w wyścigu szosowym amatorów. Jaskuła żył już w innych czasach, mógł się zmierzyć z najlepszymi „profi” i udowodnił, że Polacy potrafią wygrywać z najlepszymi. 21 lipca 1993 Jaskuła jako pierwszy minął linię mety 16 etapu Tour de France w Saint-Lary-Soulan w Pirenejach, wyprzedzając zdecydowanie dwie kolarskie legendy: Hiszpana Miguela Induraina i Szwajcara Tony’ego Romingera, a kilka dni póżniej 25 lipca, w tym samym towarzystwie, jako trzeci kolarz Tour de France, na Polach Elizejskich w Paryżu odbierał nagrodę i gratulacje od prezydenta Francji Jacquesa Chiraca. Poza sukcesem w Tour de France był jeszcze m. in.: w Giro d’Italia: 9 (1991), 17 (1992) i 10 (1993), 2 m. w Trofeo Baracchi 1990 (z Halupczokiem), 3 m. Mediolan-Turyn (1994), 3 m. Tour de Suisse (1995), 1 m. Volta ao Portugal (1997). A o to szczegóły dotyczące kariery amatorskiej: 4-krotny mistrz Polski – ind. na czas (1986-1988), dwójki (1985), 5-krotny wicemistrz kraju – ind. na czas (1985), dwójki (1987, 1989), druż. (1983, 1984) oraz 3-krotny brązowy medalista MP – ind. na czas (1989), dwójki (1984, 1988). Poza tym: 4-krotny uczestnik Wyścigu Pokoju – 1986 /27/, 1987/5/, 1988 /13/, 1989 /3/ i 3-krotny Tour de Pologne – 1984 /17/, 1985 /6/, 1997 /2/ – był to ostatni wyścig wieloetapowy w karierze Jaskuły (jako zawodowca), który przegrał (+25 sekund) ze Szwajcarem Rolfem Jaermannem. Olimpijczyk (1988). Srebrny medalista (druż.) MŚ 1989 Chambery (wraz z J. Halupczokiem, M. Leśniewskim i A. Sypytkowskim). Inne wyniki na MŚ – szosa ind.: 1985 /60/, 1987 /72/, 1989 /45/; szosa druż. : 1985 /5/, 1987 /7/. Inne ważniejsze sukcesy w kolarstwie amatorskim: Grand Prix Europy (parami na czas) – 1985: 2 m. (z L. Piaseckim), 1988: 1 m. (z J. Halupczokiem), Settimana Bergamasca 1986-1, Steiermark Tour 1987 -1, Moedling 1987 -2, Dookoła Dolnej Saksonii 1988 -2, Trofeo CEE 1988-1, Grand Prix des Nations (open): 1989-7. Od 1990 kolarz zawodowy: Diana-Colnago-Animex (1990-1991), GB-MG Boy’s (1992-1993), Jolly (1994), Aki (1995), Brescialat (1996), Mapei-GB (1997). Pierwszy zawodowy mistrz Polski na szosie (1990). 29 lipca 1996 podczas treningu szosowego w Atlancie (IO) został potrącony przez samochód (złamanie kości udowej). Wygrał walkę z kontuzją (triumfował nawet w wyścigu Dookoła Portugalii 1997), ale później ten wypadek stał się bezpośrednią przyczyną zakończenia kariery. Półżartem Jaskuła powiada, „że za darmo już nigdy na rower nie wsiądzie” (woli samochód i… Harley’a). W plebiscycie czytelników „PS” na najlepszego sportowca 1993 zajął 2 miejsce. Odznaczony m. in. dwukrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim OOP. Po zakończeniu kariery sportowej zajął się biznesem (przedstawicielstwo włoskiej Mapei z siedzibą w Starej Miłosnej pod Warszawą).
*1988 Seul: szosa druż. (100 km) – 2 m. na 27 start, zesp. z czasem 1:57.54,2, zdobywając srebrny medal (zw. NRD – 1:57.47.7). Partnerami w drużynie byli: J. Halupczok, M. Leśniewski i A. Sypytkowski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 214-215; Pawlak, Olimpijczycy, s. 102; Tuszyński, Wyścig Pokoju 1948-2001, s. 161; Tuszyński, Złota księga, s. 328, 371; Duński, Od Paryża, s. 277-278; Wasyliszyn, Jubileuszowe asy, s. 68; Latuszkiewicz, Zielone bractwo, s. 23-24; Kto jest kim w Polsce, wyd. IV, Warszawa 2001.
