inżynier – mechanik górniczy, długodystansowiec, czołowy przeszkodowiec świata (i rekordzista) końca lat pięćdziesiątych, mistrz Europy ze Sztokholmu (1958), dwukrotny olimpijczyk z Melbourne (1956) i Rzymu (1960).
Urodzony 15 czerwca 1931 w m. Kosztowy koło Katowic, syn Józefa i Berty Stańczyk, absolwent Liceum Mechanicznego w Zabrzu (technik mechanik – 1952) i Wydziału Mechanicznego Politechniki Śląskiej im. W. Pstrowskiego w Gliwicach, gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera mechanika górniczego (1966). Czołowy długodystansowiec (172 cm , 58 kg ) Polski specjalizujący się w biegach z przeszkodami, zawodnik Górnika Mysłowice (1951 i 1954), OWKS Kraków (1952-1953) i Górnika Zabrze (1955-1962), wychowanek trenera Jana Vorreitera, podopieczny trenerów: Jana Mulaka i Tadeusza Kępki, podpora polskiego Wunderteamu z trudem i wielkim entuzjazmem budowanego w okresie powojennym. 23-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1952-1962 (25 startów, 14 zwycięstw indywidualnych), 22 – krotny rekordzista kraju (na dystansach od 1500 do 10000 m), 11-krotny mistrz Polski: 5000 m (1953), 10000 m (1955), 3000 m prz. (1952, 1954, 1956, 1960-1962) oraz w biegach przełajowych na 8 km (1953,1954) i 12 km (1956).
3-krotny rekordzista świata (pierwszy Polak po wojnie) na 3000 m prz. (8.41.2 w 1955, 8.40.2 także 1955 i 8.32.0 w 1958). Rekordy życiowe: 800 m – 1.52.2 (20 sierpnia 1955 Warszawa), 1000 m – 2.28.6 (13 czerwca 1954 Wałbrzych), 1500 m – 3.44.8 (15 lipca 1955 Oslo), 3000 m – 7.56.4 (22 czerwca 1956 Trondheim), 5000 m – 13.51.0 (7 lipca 1956 Poznań), 10000 m – 29.10.0 (9 września 1956 Warszawa), 3000 m prz. – 8.32.0 (2 sierpnia 1958 Warszawa). 3-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1954, 1958, 1962). W Sztokholmie (1958) podczas najlepszych dla Polaków w całej historii naszej lekkoatletyki zmaganiach europejczyków – wygrał bieg na 3000 m prz. osiągając w finale 8.38.2. Zwycięzca Crossu L’ Humanite w Paryżu (1959) i 2-krotnie biegu memoriałowego im. J. Kusocińskiego na 3000 m (1955, 1958) zajął 2 m. w plebiscycie czytelników „PS” w 1958 (w rankingu światowym notowany na I miejscu w biegu 3000 m prz.
Zasłużony Mistrz Sportu (1954), odznaczony m. in. dwukrotnie Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (1955 i 1958) i Krzyżem Kawalerskim OOP (1964). Kawaler medalu Kalos – Kagathos (1985). Chromik był dwukrotnie żonaty. Pierwszy raz wstąpił w związek małżeński w 1956 z Edytą Kos z zawodu księgową (syn Piotr), druga żona Brygida Paszek z zawodu chirurg szczękowy, anestezjolog (od 1983).
Zmarł nagle w Katowicach 20 października 1987 r. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Zabrzu.
*1956 Melbourne: lekkoatletyka, 5000 m – 7 m. w III przedb. (7 zaw.) z wynikiem 14.51.4 , odp. z konk. (zw. W. Kuc, ZSRR – 13.39.6).
*1960 Rzym: lekkoatletyka, 3000 m przeszk. – 7 m. w III przedb. (11 zaw.) z czasem 9.06.2 , odp. z konk. (zw. Z. Krzyszkowiak, Polska – 8.34.2).
Bibl.: Słownik WF, 1989, z. 1, s. 156-158 (Będerska Jolanta) ; Głuszek, Leksykon 1999 , s. 169-170 (tu błędny dzień śmierci: 21); Pawlak, Olimpijczycy (tu również błędny dzień śmierci: 21); Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 53 (tu błędny dzień śmierci: 22); MES, t. 1, s. 115; Lekkoatletyka, 1987, nr 12; Kurzyński, Indeks LA 1945-1956 (oprac. nieopubl.); MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. nieopubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 36, 39, 54, 98, 99, 103, 121, 130, 154; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 38, 311; zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2 , s. 130, 199; Mistrovstvi Evropy 1934-1974, s. 79, 80; Olszański, Za metą i dalej, s. 7-17.
