GRESZKIEWICZ JERZY
st. chor. sztab. sł. st. Marynarki Wojennej, trener, strzelec gdyńskiej Floty do ruchomej tarczy z sylwetką biegnącego dzika, mistrz Polski (10), medalista MŚ (4), medalista ME (6), trzykrotny uczestnik IO (1976, 1980, 1988), brązowy medalista olimpijski z Montrealu (1976).
Urodzony 16 stycznia 1950 w Gdańsku, syn Józefa i Ludwiki Chmara, absolwent miejscowego Technikum Elektrotechnicznego (technik elektronik), podoficer zawodowy Marynarki Wojennej. Strzelec (170 cm, 68 kg), specjalista w strzelaniu z karabinka małego kalibru z lunetą do sylwetki biegnącego dzika (oficjalna nazwa konkurencji), reprezentant gdyńskiej Floty (w ciągu całej kariery sportowej 1964-1981), wychowanek trenera Zygmunta Bogdziewicza (starszy klubowy kolega z którym reprezentował barwy narodowe). Sportową przygodę rozpoczął chłopak z Oruni od sprzątania strzelnicy (LOK przy ul. Kopernika we Wrzeszczu) gdzie po pracy dawali mu trochę postrzelać (karabinek pneumatyczny). Pierwsze próby musiały być zachęcające, bo od razu przyjęto go do sekcji strzeleckiej Floty.
Pięć lat ciężkiego treningu (wszyscy wiedzą, że strzelanie jest sportem wyjątkowo wymagającym) i pierwszy tytuł mistrza Polski (Przemyśl, 1969). Potem „zdrada” starej konkurencji na rzecz znacznie ciekawszej -emocjonującego strzelania do sylwetki biegnącego dzika. I znów kolejnych sześć długich lat pracy. Wreszcie mistrzowski tytuł w tej właśnie konkurencji w kraju (1975), debiut na mistrzostwach świata (1975, Monachium) i pierwszy start olimpijski w Montrealu (1976). Nowicjusz (26 lat) odnosi życiowy sukces, którego już nigdy potem nie powtórzy. Strzela świetnie. Poza konkurencją są dwaj reprezentanci ZSRR (zwycięzca Gazow wynikiem 579 pkt. wyrównał rekord świata), a on toczy zacięty i piekielnie nerwowy pojedynek o brązowy medal z reprezentantem NRD Thomasem Pfefferem. Obaj uzyskują po 571 pkt. Kto zdobędzie medal? Sędziowie (zgodnie z regulaminem) liczą, który z rywali miał więcej „10”? Okazuje się, że Polak wystrzelał dwie „10” więcej. Zdobywa olimpijski medal.
Nie powtórzył już potem wyniku z Montrealu, ale dalszy ciąg kariery strzelca Floty (klub ten zdecydowanie przodował w kraju w „dzikowej specjalności”), pełen był przez całe lata świetnych wyników. Oto ich zestaw: czterokrotny medalista MŚ – srebrny 1982 Caracas (ruchoma tarcza 30+30 strzałów, 50 m ind. ), 1983 Edmonton (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 50 m – przebiegi mieszane druż.), brązowy 1982 Caracas (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 50 m – przebiegi mieszane ind.), 1983 Edmonton (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 50 m – przebiegi mieszane ind.), mistrz Europy 1983 Dortmund (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 10 m druż.), 7-krotny medalista ME srebrny 1981 Miszkolc (ruchoma tarcza 30+30 strzałów, 50 m druż.), 1983 Dortmund (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 10 m ind.), 1984 Budapeszt (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 10 m – przebiegi mieszane ind.) i brązowy 1983 Bukareszt (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 50 m – przebiegi mieszane druż.), 1984 Budapeszt (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 10 m – przebiegi mieszane druż.), 1985 Warna (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 10 m – przebiegi mieszane druż.), 1987 Lahti (ruchoma tarcza 20+20 strzałów, 50 m ind.),
10-krotny mistrz Polski w strzelaniu do „biegnącego dzika”, strzelaniu do „biegnącego dzika” pneumat. (ruchoma tarcza) w latach 1975-1984. Po zakończeniu kariery sportowej – trener (Flota). Odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim OOP, dwukrotnie złotym oraz pięciokrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1976 Montreal: karabin małokalibrowy – ruchoma tarcza z sylwetką „biegnącego dzika” 30+30 strzałów, 50 m – 3. na 27 start. z wynikiem 571 pkt,, zdobywając brązowy medal – serie: 93-94-98 i 97-96-93 (zw. A. Gazow, ZSRR z wynikiem 579 pkt. – serie: 95-99-93 i 97-98-97).
*1980 Moskwa: karabin małokalibrowy – ruchoma tarcza z sylwetką „biegnącego dzika” 30+30 strzałów, 50 m – 10. na 19 start. z wynikiem 576 pkt. – serie: 196-98 i 187-95 (zw. I. Sokołow, ZSRR z wynikiem 589 pkt. – serie: 198-100 i 194 -97).
*1988 Seul: karabin małokalibrowy – ruchoma tarcza z sylwetką „biegnącego dzika” 30+30 strzałów, 50 m – w elim. /23 zaw./ zajął 12-13. msc z wynikiem 584 pkt., odp. z konk. (zw. T. Heiestad, Norwegia – 689 pkt.).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 203; Pawlak, Olimpijczycy, s. 87; Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 68-71; Duński, Od Paryża, s. 229; MES, t. 2, s. 34; Porada, Igrzyska, s. 904, 1000; Zestawienie, Strzelectwo, s. 35, 46, 47, 48, 49, 52, USC Gdańsk, AU 403/1950.
