trener, pięściarz i ciężarowiec z „nizin warszawskich”, mistrz i rekordzista Polski, medalista mistrzostw świata, olimpijczyk z Tokio (1964).
Urodzony 16 maja 1938 w Warszawie, syn Stefana i Jadwigi Nowak, absolwent miejscowego Technikum Budowlanego, uchodził za „chłopaka z Powiśla” o niesamowitej sile, którą nie zawsze demonstrował „w słusznej sprawie”. Karierę sportową rozpoczynał od boksu, ale dopiero w podnoszeniu ciężarów (173 cm, 82 kg) podczas ponad 10-letniej bytności w stołecznej Legii (1957-1968) odniósł sporo sukcesów.
10 razy bił rekordy kraju i 5-krotnie zdobywał tytuł mistrza Polski: w w. lekkociężkiej (90 kg) – 1961 i półciężkiej (82,5 kg) – 1962-1965, uczestniczył 2-krotnie w ME i 4-krotnie w MŚ skąd (Teheran) w 1965 przywiózł brązowy medal osiągając w wadze półciężkiej (82,5 kg) – 445 kg (145+130+170). Był to jego indywidualny wkład w zespołowy sukces Polaków, którzy w nieoficjalnej klasyfikacji drużynowej pokonali po raz pierwszy ekipę ZSRR. Jego 4 m. na IO w Tokio (1964) po wspaniałej walce, też należy uznać za sukces. Ciekawostką jest fakt, że jako jeden z pierwszych ciężarowców na świecie wybijał sztangę w podrzucie „na unik”, jak robią to teraz najwybitniejsi Azjaci.
Po zakończeniu kariery sportowej (1968) został trenerem w swoim klubie na Łazienkowskiej, gdzie z dużym powodzeniem prowadził treningi z juniorami. Najwybitniejszym jego wychowankiem był rekordzista świata, zdobywca 12 medali MŚ i ME, olimpijczyk Jacek Gutowski. Zasłużony Mistrz Sportu.
Zmarł w Warszawie 14 lipca 1988 roku.
*1964 Tokio: podnoszenie ciężarów, w. półciężka 82,5 kg – 4 m. na 24 start. z wynikiem 457,5 kg: 145+135+177,5 (zw. R. Plukfeder ZSRR – 475 kg: 150+142,5+182,5).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 218 (tu waga ciała zawodnika 62 kg); Pawlak, Olimpijczycy, s. 107 (błąd jak wyżej); Szyk, Polski sport ciężarowy, s. 49; Kronika Sportu, s. 980; Wywiad środowiskowy.