PIETRZYK JERZY
ps. „Pietrucha”, inżynier mechanik, czterystumetrowiec, srebrny medalista olimpijski w sztafecie 4×400 m z Montrealu (1976).
Urodzony 17 kwietnia 1955 w Warszawie, syn Jana (inżynier elektryk) i Haliny Lewy ukończył Zespół Szkół Zawodowych Nr 3 w Bielsku Białej (1975) oraz Wydział Mechaniczno-Technologiczny PW (specjalność technologia maszyn), gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera mechanika (1982). Sprinter (190 cm, 76 kg) MKS Beskidy Bielsko Biała (1971-1972), Górnika Zabrze (1973-1976) i Gwardii Warszawa (1977-1982), 21-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1975-1982 (34 starty, 2 zwycięstwa indywidualne), 4-krotny mistrz kraju w sztafecie 4×400 m (1973, 1975, 1976, 1978) i 7-krotny wicemistrz (w tym m.in. na 400m w latach 1976-1979, 1981) oraz 4-krotny rekordzista Polski (sztafety, 400 m pł). Na początku kariery sportowej (na jej kształt miały wpływ trenerskie wysiłki Jana Mazura, Huberta Gralki, a szczególnie Leonarda Dobczyńskiego, który zawodników traktował po ojcowsku) lubił biegać przez płotki.
Kiedy zaczęły się kłopoty z kręgosłupem (1974), dzięki wielkim wysiłkom lekarzy (prof. Donat Tylman, Stanisław Rudnicki) pozwolono mu biegać tylko płaskie 400m. Podczas imprezy „otwarcia” kariery sportowej został złotym i srebrnym medalistą mistrzostw Europy juniorów w Duisburgu (1973), gdzie wygrał 400 m pł i był 2 (wraz z kolegami) w sztafecie 4×400 m. 4-krotny uczestnik finału Pucharu Europy (1975, 1977, 1979, 1981), gdzie m.in. zajął 3 m. w biegu na 400 m (Nicea, 1975) i sztafecie 4×400 m (Helsinki, 1977). 2-krotny uczestnik Uniwersiady (1975, 1977). W Rzymie (1975) zdobył złote medale w biegu indywidualnym na 400 m i w sztafecie 4×400 m (wraz z W. Szlendakiem, J. Heweltem i W. Gondkiem). Największy sukces odniósł na IO. Rekordy życiowe: 200 m – 21.18 (4 sierpnia 1975 Bydgoszcz), 400 m – 45.65 (28 lipca 1976 Montreal), 400 m pł – 50.07 (26 sierpnia 1973 Duisburg). Mistrz sportu, odznaczony m.in. dwukrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, prezes firmy budowlanej. Działacz sportowy.
*1976 Montreal: 400 m – 2. w IV przedb. (8 zaw.) z czasem 46.92, 3 m. w II ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 46.30, 5. msc w II półfin. (8 zaw.) z czasem 45.65, odp. z konk. (zw. A. Juantorena, Kuba – 44.26); 4×400 m – 1. w II przedb. (8 zesp.) w czasie 3.03.03, 2. msc w finale (8 zesp.) w czasie 3.01.43 (zw. USA – 2.58.65) zdobywając srebrny medal. Polacy biegli w składzie: R. Podlas, J. Werner, Z. Jaremski i na ostatniej zmianie Pietrzyk – znakomity sprinter biegający w okularach.
*1980 Moskwa: 400 m – 5. w VII przedb. (6 zaw.) z czasem 47.18, odp. z konk. (zw. W. Markin, ZSRR – 44.60); 4×400 m – 4. w I przedb. (8 zesp.) z czasem 3.05.8, odp. z konk. (zw. ZSRR – 3.01.1). Partnerami w sztafecie byli: J. Pawłowicz, A. Starostka i A. Stępień.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 299-300; Pawlak, Olimpijczycy, s. 203; Duński, Od Paryża, s. 686-687; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 49, 350; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 23, 27, 49, 102, 139; „Lekkoatletyka”, 1976, nr 10, s. 17, 19, 1980, nr 10, s. 9, 11; MES, t. 2, s. 254; APW, nr alb. 102 184.
