technik samochodowy, jeden z przedstawicieli rodziny narciarskich olimpijczyków z Wilkowic, skoczek i kombinator norweski, uczestnik ZIO w Lake Placid (1980).
Urodzony 16 września 1956 w Wilkowicach koło Bielska-Białej, syn Józefa i Heleny, absolwent Technikum Samochodowego, narciarz (178 cm, 72 kg) – skoczek i kombinator norweski, reprezentant Włókniarza Bielsko-Biała (1972-1976, 1979-1985) i WKS Zakopane (1977-1978), wychowanek Franciszka Klimy, podopieczny Apoloniusza Tajnera. Karierę sportową rozpoczynał od kombinacji norweskiej, ale szybko chciał pójść w ślady brata Tadeusza (któremu powodziło się w skokach) i na arenie międzynarodowej zadebiutował w mistrzostwach Europy juniorów (1976), gdzie zajął 7 m.
Mimo niewątpliwych postępów do osiągnięć brata nigdy się nie zbliżył. Był 2-krotnym mistrzem Polski w kombinacji norweskiej (1980, 1984) i 6-krotnym brązowym medalistą MP: na skoczni 70 m (1981, 1982), na skoczni 90 m (1982) i w kombinacji norweskiej (1977, 1981, 1982). Zwycięzca zawodów o Memoriał B. Czecha i H. Marusarzówny w kombinacji norweskiej (1982). Mistrz Sportu. Brat olimpijczyków: Anny, Stanisława i Tadeusza. Mieszka w rodzinnych Wilkowicach, ma własną firmę i zajmuje się handlem. Syn Łukasz jest instruktorem narciarskim.
*1980 Lake Placid: kombinacja norweska – 17 m. na 31 start. z notą 384.600 (zw. U. Wehling, NRD – 432.200). W biegu P. zajął 24 m. z czasem 50: 39.2 i notą 181.0, a w skokach 10 m. – skoki 75 m, 81,5 m i 78 m z notą 203.600.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 295; Pawlak, Olimpijczycy, s. 198; Porada, Igrzyska, s. 961; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 163, 396; Szatkowski, Od Marusarza do Małysza, s. 212-215.
