LEDWIG BĘBEN JÓZEFA
|
ps. „Józek”, oficer policji, siatkarka i jedna z najwybitniejszych sportsmenek krakowskiej Wisły, 216-krotna reprezentantka Polski, medalistka olimpijska z Tokio (1964) i Meksyku (1968).
Urodzona 18 kwietnia 1935 w Szerzynach (woj. krakowskie), córka (jedna z pięciu: Zofia, Maria, Józefa, Helena, Anna) nauczyciela Jana i Anny, absolwentka Liceum Ekonomicznego. Siatkarka (174 cm, 71 kg) katowickich klubów Unii i Baildonu oraz krakowskiej Wisły (1952-1972), której była wybitną przedstawicielką (jako jedyna z tego klubu zdobyła dwa medale olimpijskie). Miała zostać gimnastyczką, ale za szybko rosła i wybrała siatkówkę. Zaczynała w katowickiej Unii, gdzie trenerem był dziennikarz, red. Zbigniew Chojnacki, ale dopiero szkoleniowcy krakowscy (Zbigniew Szpyt i Józef Moszczak) ukształtowali ją jako zawodniczkę. Szalenie pracowita i ambitna, umiała się skupić i skoncentrować przed najważniejszymi meczami, wszechstronna (ale raczej atakująca), szybko dostała się do drużyny narodowej (1958 do zespołu „B” i w 1959 do reprezentacji „A”).
Wszystkie medale mistrzostw Polski zdobyła z zespołem Wisły: 3-krotna mistrzyni (1967, 1969, 1970), 3-krotna wicemistrzyni (1966, 1971, 1972) i 5-krotna brązowa medalistka MP (1961-1963, 1965, 1968). 216-krotna reprezentantka Polski (1959-1970) zdobyła w tym czasie: brązowy medal MŚ w Moskwie (1962), dwa srebrne medale ME w Konstancy (1963) i Izmirze (1967) oraz najcenniejsze – dwa medale olimpijskie. Wspominała: „W Tokio jako jedyne „urwałyśmy” seta niedoścignionym w tamtych czasach Japonkom. One i ekipa ZSRR były poza naszym zasięgiem. Wygrałyśmy z Rumunkami (zespoły USA i Korei Płd. praktycznie nie liczyły się) i miałyśmy medal. Niestety byłam po kontuzji stawu skokowego i w pierwszych meczach trener Poburka wpuszczał mnie tylko na zmiany, potem noga była już sprawniejsza i grałam częściej w szóstce. Za brązowy medal nie dostałyśmy w kraju nic. Takie to były czasy. Za brązowy medal w Meksyku była już premia – podzielono 216 dolarów na cały zespół i trenera Krysika! Kupiłam wtedy na pamiątkę srebrny łańcuszek z broszką i kalendarzem Azteków. Ten drugi medal w Meksyku było trudniej zdobyć niż w Tokio. Rosjanki i Japonki były znów nie do pokonania, ale i pozostałe rywalki okazały się bardzo mocne. Szczególnie Koreanki i Meksykanki (prowadzone przez polskiego trenera St. Poburkę) sprawiły nam dużo kłopotów. Ale były to cudowne lata. Dzięki siatkówce poznałam świat, gdzie mam wielu przyjaciół. Dziewczyny z naszej drużyny olimpijskiej łączą więzy przyjaźni. Spotykamy się od wielu lat niemal co roku, możemy liczyć na siebie w każdej sytuacji. Jak dawniej”.
Zasłużona Mistrzyni Sportu, odznaczona m. in. czterokrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim OOP. Trenerka i działaczka sportowa krakowskiej Wisły.
*1964 Tokio: zawodniczka drużyny siatkówki, która po zwycięstwach nad USA 3:0, Koreą Płd. 3:0, Rumunią 3:0 oraz porażkach z ZSRR 0:3 i Japonią 1:3 zajęła w turnieju 3. msc i zdobyła brązowy medal (zw. Japonia). Skład drużyny zob. – Abisiak Rutkowska Dobrowolska Jadwiga.
*1968 Meksyk: zawodniczka drużyny siatkówki, która po zwycięstwach nad Koreą Płd. 3:2, USA 3:0, Meksykiem 3:2, CSRS 3:0, Peru 3:1 oraz porażkach z ZSRR 0:3 i Japonią 0:3 zajęła 3. msc w turnieju i zdobyła brązowy medal (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Aszkiełowicz – Wojno Halina.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 255-256; Pawlak, Olimpijczycy, s. 149 (tu błędny dzień urodzenia 14 kwietnia); MES, t. 2, s. 59; Duński, Od Paryża, s. 488-489; Mecner, 80 lat siatkówki, s. 175 i dalsze; EP Fuji, Wisła Kraków, s. 204.