mistrzyni i rekordzistka świata juniorek w rzucie młotem, najmłodsza polska złota medalistka olimpijska z Sydney (2000), olimpijka z Aten (2004) i Pekinu (2008).
Urodzona 4 listopada 1982 w Warszawie, córka Roberta (ciężarowca wagi ciężkiej, olimpijczyka) i Teresy Wenta (dyskobolki Neptuna Płock i Zawiszy Bydgoszcz). Wyrastała w atmosferze sportowego współzawodnictwa bo i wujek (Edward Wenta pchał kulą 19.65) i brat Robert (junior) byli czynnymi zawodnikami (młociarz, 65.54 – rekord życiowy).
Także w szkole spotkała sportowy autorytet (nauczycielką wf była wieloletnia reprezentantka Polski w pchnięciu kulą Ludwika Chewińska). Wyrastała na dobrze zbudowaną silną dziewczynę (180 cm, 88 kg), która już w bardzo młodym wieku próbowała podnosić ciężary (z ojcem chodziła na treningi), grać w siatkówkę, wiosłować (w dwójkach i czwórkach). Przypadkowo towarzysząc bratu, spotkała na treningu (Legia) Zbigniewa Pałyszkę. Znakomity szkoleniowiec (później Warszawianki do której wstąpiła w 1996) zaproponował jej „coś nowego” – rzut młotem, o którym jeszcze nie tak dawno dziewczęta nawet nie marzyły. Rodzice zaakceptowali ten wybór. Niebawem się okazało, że trenerzy (potem także Czesław Cybulski) dostrzegli w młodej dziewczynie „sportowy diament” najwyższej próby. I zaczęli jego szlifowanie. Ze skutkiem nadzwyczajnym.
Kiedy miała zaledwie 13 lat i 229 dni, została mistrzynią i rekordzistką Polski, mając 14 lat i 264 dni była już mistrzynią Europy juniorek, a kiedy zwyciężyła na igrzyskach olimpijskich w Sydney i pobiła (nie po raz pierwszy) rekord świata juniorek, nie miała jeszcze 18 lat. Najmłodsza polska złota medalistka olimpijska. Walczyła na Antypodach bardzo dzielnie. Była maksymalnie skoncentrowana. Do szerokiego finału awansowała z trzecim rezultatem. Pierwszy rzut spaliła. Drugi był udany (66.33), a przed trzecim na głównym stadionie pasowano na złotego medalistę Roberta Korzeniowskiego. Mazurek Dąbrowskiego dodał jej otuchy i napełnił nadzieją, że jakby to było pięknie, gdyby zagrali go również dla mnie. Wszystko rozegrało się w trzeciej serii. Idealnie się „zakręciła” (ledwo, ledwo utrzymała się w kole) i oddała najlepszy rzut w swojej stosunkowo krótkiej karierze. 71 metrów i 16 centymetrów. Nowy rekord Polski i rekord świata juniorek. Do końca zwycięstwo nie było pewne, ale tego dnia żadna z jej rywalek nie była w stanie przekroczyć 70 metrów. Nigdy nie przypuszczała, że marzenia tak szybko staną się rzeczywistością. Po przylocie do Warszawy powiedziała: „Wchodziłam do wielkiego sportu i naraz stanęłam na szczycie. Ludzie dążą do tego latami i tylko niektórym się udaje”. Kiedy wygrała mistrzostwo świata juniorek (1999), Amerykanie zaproponowali jej bezpłatne studia i utrzymanie w College Uniwersytetu Yale (80 tys. dolarów rocznie). Odmówiła. Wybrała dom w Polsce. Tu jest szczęśliwa. Uczy się w Zespole Szkół nr 16 im. gen. W. Sikorskiego w Warszawie. Rodzice są z niej dumni. Ojciec mówi, że Kamila zna swoje miejsce na ziemi i potrafi być skromna. Sport, który jest dla niej wszystkim, rozwija ją wszechstronnie.
Zawodniczka Warszawianki TOP 2000 (od 1996), 2-krotna rekordzistka świata juniorek – 71.16 (29 września 2000 Sydney) i 71.71 (9 września 2001 Melbourne) – ten wynik jest jednocześnie rekordem życiowym, 12-krotna rekordzistka Polski w rzucie młotem (od 47.66 w 1996 do 72.60 w 2002), 7-krotna mistrzyni kraju seniorek (1996, 1997, 1999-2003). Uczestniczka mistrzostw świata seniorek: w Sewilli 1999 (21. m. – 50.38), w Edmonton 2001 (4. m. – 68.05) i w Paryżu 2003 (8. m. – 68.39), mistrzostw Europy seniorek: w Budapeszcie 1998 (7. m. – 62.68) i Monachium 2002 (srebrny medal – 72.46) i Pucharu Świata w Madrycie 2002 (5. – 65.24). W superlidze Pucharu Europy w Paryżu (1999) była 4. (65.00) i w Annecy (2002) była 6. (64.39). Wyniki w konkurencji juniorek: w mistrzostwach świata w Santiago de Chile (2000) zajęła dopiero 20. m. (w elim. 51.84 i odp. z konk.). W mistrzostwach świata juniorek młodszych (U-18) w Bydgoszczy (1999) zdobyła złoty medal uzyskując w finale 63.94, podobnie jak w mistrzostwach Europy w Lublanie (1997), gdzie w finale osiągnęła 59.72. Zwyciężyła również w młodzieżowych ME (do 23 lat) w Bydgoszczy (2003) wynikiem 71.38. 5-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych (1997-2002), 5 startów, 2 zwycięstwa indywidualne. W październiku 2005 zdobyła tytuł magistra na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego – obroniła pracę pt. „Metody oceny zdolności kredytowej i jej zabezpieczeń”.
Zmarła nagle 18 lutego 2009 roku podczas zgrupowania w Portugalii. Miała 26 lat.
*2000 Sydney: lekkoatletyka, rzut młotem – w grupie A elim. zajęła 2 m. z wynikiem 66.30 (min. kwalifik. 65.50), w finale 1 m. (12 zaw.) z wynikiem 71.16 zdobyła złoty medal.
*2004 Ateny: lekkoatletyka, rzut młotem – 5. miejsce w finale z wynikiem 72.57. Zwyciężyła Olga Kuzenkowa (Rosja) z w wynikiem 75.02.
*2008 Pekin: lekkoatletyka, rzut młotem – nie została sklasyfikowana.
Bibl.: „Magazyn Olimpijski”, 2000, nr 8-9, s. 73, nr 10-11, s. 3, 14-15, 120; Duński, Od Paryża s. 799-800 (tu błędny wynik olimpijski – 72.16); Najlepsi z najlepszych, s. 170-173; „Lekkoatleta”, 2000, s. 192-193; MP kobiet 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); „Lekkoatleta” 1997-2002 (rocznik); Kronika sportu 2000, s. 104, 105, 108, 235, 236; „Królowa Sportu”, 2001, nr 1, s. 16-18.