nauczyciel wf, trener, czołowy długodystansowiec świata w latach sześćdziesiątych, brązowy medalista olimpijski (5000 m) z Rzymu (1960).
Urodzony 4 czerwca 1935 w Tczewie, syn Władysława i Heleny, absolwent WSWF w Poznaniu (1969), gdzie uzyskał tytuł magistra wf (1969) a następnie doktor nauk o wychowaniu fizycznym (1980) na tamt. uczelni. Lekkoatleta (172 cm, 60 kg) tczewskich klubów: SKS (1953), Startu (1954), LZS Wisły (1955) oraz OWKS (Zawisza) Bydgoszcz (1955-1957) i Lechii Gdańsk (1958-1967).
Odkryty został dla biegania (ważył 50 kg i szykowano go na wioślarskiego sternika) podczas szkolnych (Zasadnicza Szkoła Metalowa) Biegów Narodowych (Józef Żylewicz). Dzięki niesamowitemu uporowi i dyscyplinie treningowej (172 cm, 60 kg) stosunkowo szybko awansował do grona naszych najlepszych długodystansowców (Chromik, Krzyszkowiak, Graj, Ożóg), a w latach sześćdziesiątych zaliczany był do czołówki światowej (podopieczny trenerów: Józefa Żylewicza).
37-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1956-1966 (43 starty, 21 zwycięstw indywidualnych), 4-krotny rekordzista kraju (3000, 5000, 10000 m oraz repr. sztafecie 4 x 1500 m) i 7-krotny mistrz Polski: 5000 m (1960, 1965, 1966), 1500 m (1956), biegi przeł. (1965-1967). Rekordy życiowe: 800 m – 1.52.0 (29 kwietnia 1961 Wałcz), 1000 m – 2.28.6 (22 maja 1960 Gdańsk), 1500 m – 3.44.7 (10 czerwca 1961 Sopot), 3000 m – 7.54.6 (18 czerwca 1961 Warszawa), 5000 m – 13.44.4 (5 września 1959 Berlin), 10000 m – 28.46.0 (11 września 1965 Stuttgart). Srebrne medale były natomiast jego udziałem podczas mistrzostw Europy: w Sztokholmie (1958), kiedy to w finale biegu na 5000 m (13.55.2) przegrał tylko z Krzyszkowiakiem (13.53.4) oraz w Belgradzie (1962), gdzie pokonał go (14.01.8) reprezentant W. Brytanii – B. Tulloh (14.00.6). Zasłużony mistrz sportu (1962), odznaczony m. in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim OOP i Krzyżem Oficerskim. Biegał, trenował, pracował i uczył się. Został nauczycielem wf, trenerem, działaczem sportowym i związkowym (Solidarność). Od 1965 był trenerem sekcji la. BKS Lechia Gdańsk. W latach 1974-1975 i ponownie od 1979 trenerem PZLA. Wychowawca m.in. Wolfganga Luersa, Henryka Główczewskiego i Janiny Hase. Był dyrektorem COS w Cetniewie. Jest organizatorem i dyrektorem „Maratonu Solidarności”.
Zmarł 30 czerwca 2022 roku.
*1956 Melbourne: lekkoatletyka, 5000 m – nie ukończył konk. w I biegu eliminacyjnym na skutek kontuzji nogi (niedomagania zaczęły się na treningu, podczas biegu pękła kość strzałkowa i nasz olimpijczyk powrócił do kraju o kulach). Zw. w finale W. Kuc, ZSRR – 13.39.6.
*1960 Rzym: lekkoatletyka, 5000 m – 3. w IV przedb. (13 zaw.) z czasem 14.07.4, 3. msc w finale z czasem 13.44.8 (zw. Nowozelandczyk M. Halberg – 13.43.4) zdobywając brązowy medal (po pasjonującej walce z dwoma reprezentantami NRD H. Grodotzkim i F. Janke, do srebrnego medalu zabrakło Polakowi pół metra); 10000 m – nie ukończył konk. (zw. P. Bołotnikow, ZSRR – 28.32.2).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 378; Pawlak, Olimpijczycy, s. 299; Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 52-56; Duński, Od Paryża, s. 1086-1087; Kurzyński, Indeks LA 1945-1956 (oprac. niepubl.); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 55, 372-373; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl,; Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 38, 40, 99, 118, 121, 144, 152: MES , t. 2 , s. 669; zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2, s. 190, 191, 193; Mistrovstvi Evropy 1934-1974, s. 71, 72; Wachowski, Wybitni trenerzy, s. 51; 50 lat OZLA Gdańsk, s. 31, 32, 37.