ps. „Kuba”, nauczyciel akademicki, judoka klubów wrocławskich, mistrz świata (1993, 1997) w kategorii open, mistrz Europy (1989), trzykrotny olimpijczyk z Barcelony (1992), Atlanty (1996) i Sydney (2000), odtwórca roli Ursusa w sienkiewiczowskim „Quo Vadis”(2002).
Urodzony 23 marca 1967 we Wrocławiu, syn Andrzeja (technik-mechanik) i Józefy Jaroszewskiej, absolwent miejscowego Studium Zawodowego dla Pracujących (1987) i wrocławskiej AWF (1999), gdzie otrzymał tytuł magistra wf. Jako 7-letni chłopiec rozpoczął trening pływacki (Juvenia), w wieku 15 lat przeszedł z basenu do hali, by uprawiać judo (Gwardia). Później zawodnik (202 cm, 130 kg) klubów wrocławskich: Śląska i AZS (trenerzy Jarosław Wołowicz i Kazimierz Witkowski), którego kariera zawodnicza zamyka się w latach 1982-2002. 17-krotny mistrz Polski 1985-1999 (w kat. + 95 kg i open) w sposób imponujący rozpoczął starty międzynarodowe (trenerzy kadry Marek Rzepkiewicz i Ryszard Zieniawa) zdobywając w kategorii juniorów tytuł mistrza świata (1986) i trzy tytuły mistrza Europy (1985-1987). Zawodnik o fenomenalnych wręcz możliwościach, niesamowitych warunkach fizycznych i idealnych proporcjach w budowie ciała (opinia trenera Rzepkiewicza) nie zawiódł pokładanych w nim nadziei także wśród seniorów. Stał się jedynym judoką spoza Japonii, który w kategorii open dwukrotnie sięgnął po tytuł mistrza świata (1993, 1997), a zdobył jeszcze poza tym: brązowy medal MŚ (1989), tytuł mistrza Europy (1989) i 7 innych medali ME – srebrne (1994, 1998) i brązowe (1991, 1993, 1995-1997).
W pokaźnej, symbolicznej koronie wrocławianina zabrakło jedynie medalu olimpijskiego. Nie wiem czy dobrze (jeszcze jedna opinia trenera Rzepkiewicza), że na różnych etapach kariery „Kuba” brał się za politykę, działalność społeczną, zabawy w mediach (prezenter programów sportowych). Bardziej wstrzemięźliwi entuzjaści świetnego polskiego judoki dodają, że brakowało mu twardości i zdecydowania w końcowych fragmentach walk, zbyt szybko poddawał się, gdy coś nie szło po jego myśli. Za łatwo rezygnował. Nauczyciel akademicki, przedsiębiorca, działacz samorządowy, prezenter telewizyjny, aktor – odtwórca roli Ursusa w filmie Jerzego Kawalerowicza „Quo Vadis” (zdjęcia do filmu odbywały się podczas przygotowań do IO w Sydney). Odznaczony srebrnym medalem Europejskiej Unii Judo, wielokrotnie (złotym i srebrnym) Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim OOP. Najlepszy sportowiec Polski w tradycyjnym plebiscycie czytelników „PS” (1993).
*1992 Barcelona: judo, w. ciężka +95 kg – w pierwszej kolejce wygrał z O. Baccino (Argentyna), w drugiej pokonał C. Ravena (Holandia), w trzeciej przegrał z D. Czaczeliszwili (WNP), w rep. uległ F. Moreno (Kuba) i odp. z konk.
*1996 Atlanta: judo, w. ciężka +95 kg – w pierwszej kolejce wyciągnął wolny los, w drugiej wygrał z I. Pertelsonem (Estonia), w trzeciej pokonał R. Szarapowa (Białoruś), w czwartej przegrał z N. Ogawą (Japonia), w rep. uległ H. Papaioannou (Grecja) i odp. z konk.
*2000 Sydney: judo, w. ciężka +100 kg – w 1/32 finału wylosował wolny los, w 1/16 finału przegrał (koka) z W. Rusljakowem (Ukraina) i odp. z konk. (zw. w turnieju D. Douillet, Francja).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 246; Magazyn Olimpijski 2000, nr 8-9, s. 60 i nr 10-11, s. 116; Kronika 2000, s. 59, 236; Pawlak, Olimpijczycy, s. 139; Kronika Sportu, s. 903; Schwarzer, Dolnośląscy olimpijczycy, s. 45, 46, 52; Kaczmarczyk M. Dokąd zmierzasz?, „Przegląd Sportowy”, 2000, nr 187; Szczawiński W. „Sport”, 2001, nr 259; AAWF Wrocław, sygn. 8483 / Z/.