trener, jeden z najlepszych (numer 2) polskich tenisistów stołowych, wielokrotny mistrz Polski, medalista mistrzostw świata i Europy, olimpijczyk z Seulu (1988) i Barcelony (1992).
Urodzony 8 lipca 1959 w Gdańsku, syn Józefa Kazimierza (ping-pongisty) i Magdaleny Skuratowicz (znakomitej tenisistki stołowej, wielokrotnej mistrzyni Polski), absolwent Liceum Ogólnokształcącego (o profilu sportowym) im. J. Kusocińskiego w Gdańsku – Oliwie. Tenisista stołowy (193 cm, 78 kg), reprezentant: Startu Gdynia, AZS – AWF Gdańsk, Baildonu Katowice (1991-1992), Broni Radom (1993-1994), klubów szwedzkich – BTK Halmstad i Rekord; grał też w barwach Euromirexu Radom wypożyczony z AZS – AWF (trener klubowy: Zbigniew Liszewski, trener kadry Adam Giersz). Jeden z najlepszych zawodników w historii polskiego tenisa stołowego. Mógł wygrać z każdym na zawodach najwyższej rangi, jednak często zawodziły go nerwy, dawała o sobie znać słaba konstrukcja fizyczna. Groziła mu operacja kręgosłupa i całkowity rozbrat ze sportem. Znakomicie sprawdza się w roli trenera, jego wychowankowie sięgają po tytuły mistrzów Europy juniorów. Całe dzieciństwo i młodość spędził z mamą w pobliżu stołu ping-pongowego, nic więc dziwnego, że już jako 18-latek sięgnął po tytuł mistrza Europy juniorów w grze pojedynczej (1977) będąc już rok wcześniej (1976) brązowym medalistą ME w grze mieszanej (z Jolantą Szatko).
Wiele cennych sukcesów osiągnął jako senior. 9-krotny mistrz Polski: gra pojedyncza (1980, 1987), gra podwójna (1978 – z S. Dryszelem, 1979, 1980, 1981 – z A. Grubbą), gra mieszana (1978, 1979 – z Szatko, 1989 – z Bilską), był też międzynarodowym mistrzem Anglii, Czechosłowacji, Holandii, RFN i Polski. Najbardziej znaczące osiągnięcia: wicemistrz świata w grze podwójnej (z Zoranem Kalinicem, Jugosławia) w Dortmundzie (1989); 2-krotny brązowy medalista MŚ: 1985 Göteborg (druż.), 1987 Delhi (gra podw., z A. Grubbą); 2-krotny srebrny (1984 Moskwa – druż., 1986 Praga – gra pojedyncza) i brązowy medalista ME (1986 Praga i 1988 Paryż – gra podwójna, z A. Grubbą). Inne warte odnotowania sukcesy: tytuł akademickiego mistrza świata, dwukrotnie zwycięstwo (z drużyną Polski) europejskiej Superligi (1986-1987) oraz triumfator Klubowego PE z drużyną AZS AWF Gdańsk (1985). Laureat nagrody Ministra Spraw Zagranicznych (1986), odznaczony m. in. złotym i sześciokrotnie srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1988 Seul: tenis stołowy, gra pojedyncza – w grupie elim. ( 8 zaw. ) zajął 2 m. z 6 zw. /zwycięstwa nad Preanem (Anglia), Yon – Lu – Wengiem (Hong Kong) i Panskym (Czechosłowacja); w 1/8 pojedynków bezpośrednich przegrał 2:3 z J. Waldnerem (Szwecja), odp. z turnieju (zw. Yoo Nam-Kyu, Korea Południowa); gra podwójna – w grupie elim. (8 par) zajął 2 m. z 6 zw.; w ćwierćf. przegrał 1:2 z L. Czen – Q. Wei (Chiny), o 5-8 m. wygrał 2:0 z E. Lindh – J. Persson (Szwecja), o 5-6 m. przegrał 0:2 z J. Jaliang – Z. Chen (CHRL), zajmując 6 m. Zw. w turnieju debel CHRL Chen Longcan i We Qiungguang. Partnerem K. był A. Grubba.
*1992 Barcelona: tenis stołowy, gra podwójna – w grupie elim. (4 pary) zajął 2 m. z 2 zw., odp. z turnieju. Zw. CHRL (Lu Lin i Wang Tao). Partnerem K. był A. Grubba. Wg. J. Geberta dotarli do 1/8 finału i tam doznali pamiętnej porażki z francuskim deblem Gatien, Eloi. Po wygraniu 1. seta 21:11, prowadząc w 2. 20:11 i mając 10 piłek meczowych. Zajęli ostatecznie miejsce w drugiej ósemce turnieju olimpijskiego.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 248 (tu błędna data urodzenia); Pawlak, Olimpijczycy, s. 141; Gebert, Poczet, s. 114-115 (tu błędna data urodzenia); Klimontowicz, Ruch, s. 66; Latuszkiewicz, Alfabet, s. 60 – 64, 104, 105; USC Gdańsk, AU 5536/1959.