nauczyciel wf, trener, modelarz, jeden z wielu wychowanków trenera Adama Medyńskiego, medalista mistrzostw Europy i świata w szpadzie (indywidualnie) oraz srebrny medalista IO w Moskwie 1980 (drużynowo).
Urodzony 28 marca 1955 we Wrocławiu, syn Mariana (mechanik samochodowy) i Ireny Wykuż, absolwent miejscowego Pedagogicznego Studium Technicznego (1977) i wrocławskiej AWF (1984), gdzie otrzymał tytuł magistra wf. Szpadzista (170 cm, 62 kg) AZS Wrocław, jeden z wielu wychowanków trenera Adama Medyńskiego (od 1968). Sprytny, z refleksem i wrodzoną bojowością – taką rekomendację otrzymał od nauczyciela wf, kiedy ten oddawał go w ręce szermierczego fechtmistrza. Doszła niezwykła pracowitość i niewielki wzrostem wrocławianin stał się absolutnym zaprzeczeniem współczesnych teorii, że w szpadzie mają szansę wyłącznie olbrzymy o gigantycznym zasięgu ramion.
Dwukrotny mistrz (1978, 1986) i wicemistrz (1982, 1984) Polski oraz 11-krotny drużynowy mistrz kraju (1977-1987) i 3-krotny wicemistrz (1974-1976). Brązowy medalista mistrzostw świata z Melbourne (1979) i mistrzostw Europy z Lizbony (1983). Był także finalistą mistrzostw świata w konkurencji drużynowej: w Rzymie (1982) – 6. msc i w Wiedniu (1983) – 4. msc. W drużynie też zdobył tytuł wicemistrza Uniwersiady w Edmonton (1983). Pod koniec kariery sportowej reprezentował barwy wrocławskiego Kolejarza, gdzie „dla chleba” był zawodnikiem, instruktorem i trenerem.
Odznaczony m.in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Złotym i Srebrnym Krzyżami Zasługi.
*1976 Montreal: szermierka, szpada druż. – w grupie elim. (4 druż.) po porażkach z Francją 1:13 (Swornowski 1 zw.) i Węgrami 4:11 (1 zw.) Polacy zajęli 4. msc w grupie i odp. z konk. Partnerami w drużynie byli: J. Janikowski, Z. Matwiejew i M. Wiech.
*1980 Moskwa: szermierka, szpada ind. – 4. msc w grupie elim. (6 zaw.) z 3 zw., odp. z konk., zajmując 25. msc w turnieju (zw. J. Harmenberg Szwecja); szpada druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy pokonali Kubę 12:4 (0 zw.) i przegrali z ZSRR 5:7 (0 zw.), zajmując 2. msc w grupie; w ćwierćfin. pokonali Szwecję 8:6 (0 zw.); w półfin. wygrali z Rumunią 8:4 (0 zw.); w finale ulegli Francji 4:8 (3 zw.) zdobywając srebrny medal. Partnerami w drużynie byli: L. Chronowski, P. Jabłkowski, A. Lis i M. Strzałka.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 336-337; Pawlak, Olimpijczycy, s. 248; MES, t. 2, s. 489; Duński, Od Paryża, s. 874-875; Schwarzer, Dolnośląscy olimpijczycy, s. 44, 57; Borzęcki, Białą bronią, s. 8, 13, 129 i dalsze; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 97 i dalsze; AAWF Wrocław, sygn. 5491 / S.
