rzemieślnik, koszykarz z Poznania, olimpijczyk z Berlina (1936).
Urodzony 30 sierpnia 1912 w m. Strzelno, syn Antoniego i Weroniki Wikarskiej, absolwent gimnazjum, rzemieślnik, trener. Koszykarz poznańskiego KPW i Lecha (182 cm wzrostu, 77 kg), 3-krotny mistrz Polski (1936, 1939, 1946), brązowy medalista ME (1939 Kowno), 23-krotny repr. Polski (1935-1939), zdobył dla barw narodowych 108 pkt., olimpijczyk. Zmarł w Poznaniu 4 lipca 1973 i tam też jest pochowany.
*1936 Berlin: członek drużyny koszykówki, która w pierwszej kolejce przegrała z Włochami 28:44, ale w spotkaniu dodatkowym wyciągnęła wolny los, przechodząc do dalszych eliminacji. W drugiej rundzie Polacy przegrali z Japonią 31:43, wygrywając jednak w spotkaniu dodatkowym z Łotwą 28:23 i awansując do trzeciej rundy. Po zwycięstwie nad Brazylią 33:25, drużyna polska w ćwierćfinale wygrała z Peru vo, w półfinale przegrała z Kanadą 15:42, a w pojedynku o brązowy medal uległa Meksykowi 12:26, zajmując 4 m. w turnieju (zw. USA). Skład drużyny zob. – Filipkiewicz Zdzisław.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 262; Pawlak, Olimpijczycy, s. 157; MES, t. 2, s. 100; Porada, Igrzyska, s. 826; USC Poznań, AZ 1027/1973/Stare M.
