ślusarz, trener, torowy średniodystansowiec, jeden z najlepszych w historii polskiego kolarstwa, wielokrotny mistrz Polski, uczestnik mistrzostw świata, olimpijczyk z Tokio (1964), wychowawca młodzieży.
Urodzony 30 czerwca 1935 w Uniejowie koło Łodzi, w rodzinie robotniczej Bronisława i Janiny Wilczyńskiej, absolwent Zasadniczej Szkoły Metalowej przy ul. Kopernika w Łodzi (1952), gdzie otrzymał uprawnienia ślusarza (od 1959 instruktor, od 1972 trener kolarstwa II kl.). Zawodnik (175 cm, 72 kg) Gwardii Łódź (1951-1958), Broni Radom (1959-1961), Orkanu Łódź (1962-1964) i Włókniarza Łódź (1965-1966), specjalizujący się w jeździe na torze (średniodystansowiec), wychowanek trenerów: Teofila Sałygi, Stefana Borucza i Jerzego Beka.
Czołowy kolarz w tej specjalności w latach 1958-1966 (na liście najlepszych torowców sporządzonej z okazji 100-lecia kolarstwa polskiego w 1986 – zajmuje 3 miejsce, za Kierzkowskim i Jankiewiczem. 14-krotny mistrz Polski: 1 km (1959, 1960, 1962), 4 km ind. (1958, 1960-1962, 1964), 4 km druż. (1958, 1960, 1961, 1965, 1966), wyścig długod. 50 km (1959). Olimpijczyk (1964) i 7-krotny uczestnik MŚ (1958, 1961-1966) podczas których najlepsze miejsca wywalczył: w wyścigu ind. na 4 km – 1963 Liege – 6 m., 1964 Paryż – 5 m., a w wyścigu druż. na 4 km – 1963, 1964, 1965 (San Sebastian) – 7 m. Wielokrotny rekordzista Polski na torze: 1000 m – 1.11,2 (9 września 1962 Kraków), 2000 m – 2.40,6 (26 lipca 1957 Łódź). W swojej specjalności w wyścigu na 4000 m – bił rekord 10-krotnie, od 5.14,8 (12 czerwca 1960 we Wrocławiu) poprzez wyniki: 5:13,0, 5.12,8, 5.12,2, 5.07,8, 5.04,7, 4.59,4, 4.58,3, 4.57,1 aż do 4.56,2 (16 lipca 1963 Łódź). Był również rekordzistą kraju na dystansach: 5000 m – 6.43.8 (18.08.1961 Łódź), 20000 m – 27.39,0 (15 września 1963 Kraków), 50000 m – 1:12.21,0 (24 września 1959 Łódź) oraz w wyścigu godzinnym – 42.020 km (24 września 1959 Łódź).
Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem we Włókniarzu (1967-1983) i WKS Orzeł-WAM (1983-1984), szkoląc młodzież (wychowawca wielu świetnych potem torowców i szosowców takich m. in. jak: J. Staroń, W. Kowalski, M. Nowicki, J. Klatt, M. Salamon, J. Kotliński), a następnie taksówkarzem (1984-1994), po czym przeszedł na emeryturę (1994). Zasłużony Mistrz Sportu.
Zmarł 2 października 2023 roku w wieku 88 lat.
*1964 Tokio: kolarstwo torowe, 4000 m ind. – w pierwszej elim. wygrał z S. Moskwinem ZSRR w czasie 5.05.01 (Moskwin – 5.05.67), w ćwierćfin. przegrał z J. Dallerem w czasie 5.07.08 (Daller – 5.00.70), odp. z konk., zajmując m. 5-8 (zw. Czechosłowak J. Daller – 5.04.75).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 217; Pawlak, Olimpijczycy, s. 105; Porada, Igrzyska, s. 863; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 58-59, 177; Tuszyński, Złota księga, s. 132; Tuszyński, Od Dynasów, s. 306; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 267; Bogusz, 100 lat kolarstwa łódzkiego, s. 67, 71-77; Wasyliszyn, Jubileuszowe asy, s. 65.