Miotacz i bobsleista, olimpijczyk z St. Moritz (1928), mjr st. WP.
Urodzony 24 września 1898 r. w Drohobyczu, syn Józefa i Kazimiery; należał do drużyn strzeleckich w Nowym Targu i tak też ukończył gimnazjum, Legionista, 2-krotnie ranny pod Konarami i Tarłowem (1915), służył w 1. i 6. Pułku Piechoty Legionów. Po kryzysie „przysięgowym” wysłany na front włoski (do 13 września 1918) wraca do kraju i wstępuje do Wojska Polskiego, pozostając w służbie czynnej (porucznik). Kończy kurs oficerski wychowania fizycznego w CWSGIS (1926-27) i służy kolejno: w 19. Pułku Piechoty we Lwowie i 3. Baonie Strzelców, awansując do stopnia kapitana (1923) i majora (1935). Zatrudniony w Urzędzie WFiPW w Grodnie tuż przed wybuchem wojny przeniesiony do batalionu pancernego w Łucku. Prawie cała jego służba wojskowa związana była ze sportem.
W latach 20. należał do czołowych miotaczy Pogoni Lwów (1922028), będąc 3-krotnym brązowym medalistą mistrzostw Polski: w kuli (1923, 1927) i w młocie (1923), Rekordy życiowe: kula- 12,40 (8 lipca 1927, Warszawa), dysk – 34,76 ( 7 lipca 1923 Lwów), młot- 19,63 (26 sierpnia 1923, Warszawa). Obok innych oficerów WP był także załogantem reprezentacyjnej piątki bobslejowej podczas 1939 r. jako dowódca 21. Batalionu Czołgów Lekkich (R-35), walczył w obronie Lwowa i o utrzymanie przyczółka rumuńskiego. Zginął (najprawdopodobniej) 18 września 1939 r. podczas ewakuacji jednostki przez Kuty do Rumunii. Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
*1928 St. Moritz: bobsleje – piątki, 16 m. (23 osady) z czasem 3.31,6 (zw. USA II, 3.20,5), po pierwszym ślizgu Polacy z czasem 1.44,8 zajmowali 12 m. Partnerzy w osadzie: J. Bardziński, A. Bura, J. Broel- Plater i J. Potulicki.
Bibl.: Głuszek, Leksykon, 1999, s. 262; Kurzyński, Pretkiewicz, Rynkowski, Od Adamczaka do Zasłony; Pawlak, Olimpijczycy, s. 157; Tuszyński, Księga, s. 180-181; Wyniki MP; CAW; AP 2333+631+362, KN 6.6.1931, KW 17/1988.
