ps. „Elektryka”, kierowca, lewoskrzydłowy krakowskiej Wisły, olimpijczyk z Helsinek (1952).
Urodzony 23 lutego 1922 w Krakowie, syn Mateusza i Stefanii Sereda, absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej (elektryk i ślusarz samochodowy), piłkarz (172 cm, 68 kg), wychowanek Korony Kraków (1938-1939 i 1945-1946), zawodnik WUZ Cieplice i Zapłonu Jelenia Góra (1946-1947), Wisły Kraków (1947-1954) i Kabla Kraków (1953).
Znany jako lewoskrzydłowy Wisły w której spędził 6 sezonów ligowych (1948-1952 i 1953) rozgrywając 92 mecze i strzelając 22 gole. 2-krotny mistrz Polski (1949, 1950) i 10-krotny reprezentant Polski (9 A + 1, strzelec 2 goli). Zadebiutował w reprezentacji meczem z Rumunią (1949) i zakończył grę w spotkaniu z NRD (1952). W czasie meczu reprezentacji doznał poważnej kontuzji kręgosłupa i od tamtej pory zmuszony był do noszenia gorsetu.
Zmarł w Krakowie 16 maja 1979 r.
*1952 Helsinki: pomocnik drużyny piłkarskiej, która w pierwszej kolejce pokonała Francję 2:1, a w drugiej przegrała z Danią 0:2 i odp. z turnieju. Mamoń wystąpił w obu meczach. Skład drużyny zob. – Alszer Henryk.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 268; EP Fuji: Wisła, s. 184, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 172, Liga polska, t. 25, s. 186; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 366; Pawlak, Olimpijczycy, s. 164.
