nauczyciel akademicki, wielka indywidualność sztafety 4×100, która w Tokio (1964) zdobyła srebrny medal.
Urodzony 2 lutego 1941 w Wielichowie koło Kościana (stamtąd też pochodzi Zdzisław Krzyszkowiak), syn Bronisława i Gertrudy Kaczmarek, absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Wolsztynie (1959) i Politechniki Poznańskiej 1964 (mgr inżynier mechanik), pracownik naukowy tejże uczelni (prof. zw. dr hab. inż.).
Lekkoatleta (182 cm, 75-80 kg) Orkanu Poznań – Września (1962-1963) i Olimpii Poznań (1964-1971) specjalizujący się w sprincie. Członek wspaniałej sztafety 4×100 m, zespołu wielkich indywidualności, która zdobyła w Tokio srebrny medal (trenerzy: Zygmunt Zabierzowski i Włodzimierz Drużbiak). Był bohaterem jej ostatniej zmiany. Zawodnik o szczególnie delikatnych mięśniach, którego nękały częste kontuzje. Idealnie godził studia z treningiem wyczynowca.
18-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1963-1971(35 startów, 6 zwycięstw indywidualnych), 1-krotny rekordzista Europy – 4×100 m – 39.2 (7 sierpnia 1965 Warszawa), 9-krotny rekordzista kraju (100 m, sztafety 4×100, klubowa i reprezentacyjna), 2-krotny mistrz Polski: 100 m (1968) i 200 m (1966).
Rekordy życiowe: 100 m – 10.2 (8 sierpnia 1964 Kijów) i 100 m – 10.46 (13 października 1968 Meksyk), 200 m – 20.7 (8 sierpnia 1965 Warszawa) i 20.90 (1 września 1966 Budapeszt), 400 m – 47.4 (2 października 1965 Zielona Góra). 2-krotny uczestnik mistrzostw Europy, gdzie zdobył dwa srebrne medale: w Budapeszcie (1966) w biegu na 200 m (21.0) i w Helsinkach (1971) w sztafecie 4×100 m (39.7), gdzie jego partnerami byli: G. Gramse, T. Cuch i Z. Nowosz. Także srebrny medal zdobył w sztafecie (1+2+3+4 okr.) podczas HME w Madrycie (1968). Cenny sukces indywidualny był jego udziałem podczas finału Pucharu Europy w Stuttgarcie (1965), kiedy wygrał bieg na 100 m (10.3). Sztafeta sprinterów (A. Zieliński, W. Maniak, E. Romanowski) zajęła tradycyjnie 2. msc (39.5).
Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1964), złotym i srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, kawaler Medalu Kalos Kagathos (1994). Działacz, prezes Wielkopolskiego Klubu Olimpijczyków (1974-1980), z-ca kier. sekcji la Olimpii Poznań (1972-1980).
*1964 Tokio: lekkoatletyka, 100 m – 1. msc w IV przedb. (7 zaw.) z czasem 10.6, 6. msc w I ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 10.5, odp. z konk. (zw. R. Hayes, USA – 10.0); 4×100 m – 2. msc w I przedb. (7 zesp.) z czasem 39.9, 2. msc w II półfin. (8 zesp.) z czasem 39.6, 2. msc w finale (8 zesp.) z czasem 39.3 (zw. USA – 39.0), zdobywając srebrny medal. Partnerami w sztafecie byli: M. Foik, W. Maniak i A. Zieliński.
*1968 Meksyk: lekkoatletyka, 100 m – 3. msc w VIII przedb. (8 zaw.) z czasem 10.4, 5. msc w III ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 10.3, odp. z konk. (zw. J. Hines, USA – 9.95); 4×100 m – 3. msc w III przedb. (5 zesp.) z czasem 40.2, 4. msc w I półfin. (8 zesp.) z czasem 38.9, 8. msc w finale (8 zesp.) z czasem 39.2 (zw. USA – 38.2). Partnerami w sztafecie byli: W. Maniak, Z. Nowosz i E. Romanowski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 182; Pawlak, Olimpijczycy, s. 62-63; Duński, Od Paryża, s. 175-176; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 39, 314; MP mężczyzn 1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.); Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 17, 19, 23, 25, 31, 95, 113, 131; zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, s. 292 , 293, 332, 333, 376-377; Mistrovstvi Evropy 1934-1974, s. 55, 93; European Indoor Handbook , s. 51.